Rp - Adrian Thomas&Akita Nakamura

Tanrım! Evime gel dediğinde hayal ettiğim şey kesinlikle bu değildi. Yani… kesinlikle kötü anlamda değil ancak karşımda duran bu yapı bir ev değildi, tam anlamıyla bir saraydı. Eve girdikten sonra bile bir süre arabayla gitmiştik bahçeyi aşmak için. Geldiğimiz arabada son model ve pırıl pırıldı. Doktorların aldığı paraların yüksek miktarlarda olduğunu biliyordum ama bu kadarına da çok şaşırmıştım doğrusu. Eve doğru yürürken kaskatı kesilmiştim. Elbette ki o doktor olarak önemli biriydi ve tabii böyle büyük bir evi olacaktı. Ağır adımlarla içeri doğru yürüdüm. Bunu yapmamın nedeni gördüğüm her sahneyi ezberlemekti. Hiçbir zaman bu derecesine büyük bir evim olmamıştı, aslında hiçbir zaman evim olmamıştı. Ben apartman dairesinde kiralık oturuyordum sonuçta. Bundan bir önce kaldığım büyükhanımın evi de köşk gibiydi ama bunun kadar büyük değildi. Geçtiğimiz alandan sonra salona geldik. Bu büyük alan gayet düzenli bir ışıklandırmaya sahipti. Etraf gayet düzenliydi ve ferah görünüyordu. İlk dikkati çeken şey duvarın olduğu gibi kitaplarla kaplı olmasıydı. Bir bakışta bile çok farklı alanlarda kitaplar olduğunu anlayabildim.

“Bir şey içer misin?” Dedi her zamanki kibar haliyle. Derince iç çekerken ona baktım, yine saçlarını karıştırıyordu. Düşünmek için her zamanki hareketimle başparmağımı alt dudağımın üzerinde gezdirdim. “Sanırım almasan daha iyi olacak.”. yüzümü buruşturdum biraz, aklıma kahve olayı gelmişti, hem de çok sevmeme rağmen. Bu arada onun bana bakıp gülümsemekte olduğunu fark ettim. Bana niye iyi davranmak zorundaydı ki? Bu beni garip bir şekilde utandırıyordu, sonuçta o benden daha yüksek bir kişilikti. Sabahtan beri hak ettiği şekilde davranmayan bendim belli ki. Sırt çantamı indirdim yere ve çömeldim. Kafamı öne eğerek çantamı karıştırdıktan sonra notları tuttuğum defteri buldum. “Biran önce şu röportaj işini bitirelim.” Hay aksi. Düşündüğümü sesli dile getirmiştim.

“Sen almasan da ben istiyorum.” Dedi ve bir yere doğru gitti. Kaybolmuş kedi gibi peşinden takılmak istemedim. Sonra vazgeçip bir iki adim yaklaştım ve hangi odaya girdiğinden emin olana kadar aramızdaki mesafenin çok açılmasına izin vermedim. Sonuçta onun evi onun kurallarıydı. Bense nezaket icabı bana ne teklif edilirse ona göre seçim yapıyordum. Biraz sonra elinde iki bardak içkiyle geldi. Bir tanesini aldım doğal olarak. Uzaktan hafif garip bir kokusu vardı. Bir yudum alınca aslında ne kadar garip bir tatta olduğunu fark ettim. Hızlıca yutkundum ağzımda tat daha fazla yayılmadan. Daha yeni anlamıştım bana getirdiği bu şeyin bir içki olduğunu. Ben genel olarak içki içmezdim, en fazlada bira tatmıştım. Diğer içkilerin ne adini ne de tadını bilirdim.

Ona baktım belli etmemeye çalışarak. Bir yudum daha aldım bu mayhoş tatlı içkiden. Yüzüm buruştu. Ekşi olduğu için değildi, acı olduğu içinde değil. Tadı tahmin edilemezdi. Her yudumda daha da farklıydı. Tadının hoşlaştığı anlamına gelmiyordu. Zorla bir iki yudum daha aldıktan sonra doktora döndüm. Büyük ihtimalle bu yaşıma rağmen bu içkiyi daha önce hiç içmediğim için beni izliyor ve gülüyor olmalıydı. Onunla göz göze gelmenin etkisiyle yüzüm iki kat kızardı.

“Hadi oturalım. Sende bana sorularını rahatça sor.” Ah tam tahmin ettiğim gibi bana gülüyordu. Birkaç yudum daha aldım hızlıca. Önemli değildi, kesinlikle önemi yoktu benim için. Koltuğa kendimi atıverdim. Zayıf bünyem nedeniyle çok bir çökme olmadı tabii ki koltukta. Ona baktım yumuşak bir şekilde, kendimi geriye çektiğim tüm o hastanedeki anlar yok olmuştu sanki. Bu içkinin etkisi miydi bilmiyorum ama kendimi bir yandan daha rahat hissederken bir yandan da hareketlerimi kontrol edemez olmuştum. “Ailen filan varsa ara. Merak etmesinler.” Geniş koltukta yan yana oturuyorduk. “Neden doktorluğu seçtin? Hangi alanlarda uzmanlaştın?” Bardaktaki son yudumlarda hızlıca bitirince kıkırdadım biraz. Nedenini bilmiyorum. Kalemi yukarıda salladım ve üçüncü sorumu da yönelttim. “Ne tür çalışmalar yaptın?”

Tekrar gözlerimi çevirdiğimde onun sorusunu cevaplamamış olduğumu fark ettim. Yüzüne bakarken yeniden yüzüm kızardı, içkinin etkisi diye düşündüm. Yoksa bir erkekten etkilendiğimden değil. Derin bir nefes alıp verdim önce. Ne kadarını anlatmalıydım? Röportaj yapan bendim ama. “Ailem uzun süredir yok. Ayrıca küçük bir çocuk değilim ben, olsalardı merak etmeleri gerekmezdi.” Dedim ve annemi düşündüm. Onun güzel yüzünü. Kesinlikle ona benziyordum. Belki bu yüzden bile biraz kıza benziyor olabilirdim, küçük gösteriyor da olabilirim tabii ki. Annemi düşünürken kendimi yanimda oturmakta olan adama doğru bıraktım. Yaslandım iyice ona.

Yüzümü tutarak esir aldı. Kendininkine öyle yaklaştırdı ki nefesini duyabiliyordum. Yüzünü bu kadarda yakından görmek daha da ilginçti. Kalbim ne kadar da hızlı çarpıyordu şimdi. Hislerim birbirlerine karışmış durumdaydı. Hastanede yaptığım gibi bakışlarımı ondan çekmedim bu sefer. Gözlerini inceledim. Oradan kaşlarına baktım. Burnundan aşağıdaki hafif renkli dudaklarına baktım. “İyi misin?” dedi yine o müthiş, hafifçesine sert ses tonuyla. Dudaklarımı onunkilerin üzerine kondurdum. Korkup geri çekilebilirdi tabii ki, ikimizde erkektik. Ama şu an aklim tamamıyla onla kaplıyken ben bunu önemsemiyordum. Yavaşça geriye çekildim ve derin derin nefes aldıktan sonra yeniden dudaklarını öptüm nazikçe.

Yine geriye çektim kendimi kollarımı boynuna doladım. Kendimi yavaşça koltuğa uzatır duruma geçirirken onu da üzerime doğru çekiyordum. Yavaşça öpmek için başımı kaldırdım. Çıldırmak üzereydim ama bu gerçekten kendimi iyi hissettiriyordu. Kulağına doğru uzandım ve adini fısıldadım “Thomas”. Duygularım kazana doluyordu, o büyük kazanda karışıyordu, küçük bir delikten akıp gidiyordu, havaya karışıp ortamı kaplıyorlardı adeta.

Uzun bir öpüşme sürecinden sonra beni kucakladı. Başım fena halde dönmesinden dolayı zaten ayaklansam bile yürüyemezdim. Açıkçası beni itmemesi şaşırtmıştı, sonuçta hemcinstik. İlk defa bir adama karşı bu kadar yoğun ilgi hissediyordum. Ve beni kucağa almasına karşı koymadım. Ona göre hafif olmalıyım diye düşündüm, o beni bu kadar kolay taşırken. Ardından büyük kapılı bir odanın önünde durdu.

Hala kucağında olmam nedeniyle kapıyı biraz zorlu açtı. Girdiğimiz oda kesinlikle çok büyük bir odaydı. Çoğu odasının aksine az sayıda eşyası vardı ve bunlardan en belirgin olanı iki kişinin rahat sığabileceği şekilde yapılmış olan beyaz çarşaf serili yataktı. Demek ki burası yatak odası olmalıydı. Onun niyetini tahmin edebiliyor olsam da, ben ne yapabileceğimi bilmiyordum henüz. Beni yatağa bırakırken vücudum adeta alev atıyordu. Elimi onun yanağına koydum ve gülümsedim.

Dudaktan aşağıya doğru kayan öpüşmeler içine girmiştik çoktan. Endişe duymuyordum ama korkmaya başlamıştım vücudum hafifçe titredi. Bir yandansa elleri boş kalmadan kıyafetlerimi çıkarmaya çalışıyordu. Üzerimde tamamen bir baskı kurmuştu ve çok aceleciydi. Niye bu kadar acele ettiğini anlamış değildim doğrusu. Kaçacağımı düşünmüyordu değil mi? Diğer bir eliyle de gözlüğünü çıkardı demek ki soyunmaya hazırlanıyordu gerçektende. Gözlüksüzde çok yakışıklı görünüyordu. Koyu gözleri ve kirpikleri daha bir belirginleşmişti bu şekilde. Vücudu ile baskı kurarken aslında benden ne kadar ağır olduğunu anladım. Kıyafetlerimi halen çıkarmaya çalışıyordu ki daha da çıkaramazsa yırtacaktı her halde. Sakin olması için biraz onu ittim, ya da en azından çabaladım. Ardından yapabileceğim tek şey kıyafetlerimi kendim çıkartmak olduğunu düşündüm. Yavaşça üzerimdeki kıyafeti çekip çıkardım zaten içime bir şey giymediğim için direk yarı çıplak kalmıştım. Utanmalı mıydım? Yüzüm zaten yeterince kırmızıydı. Onu kıyafetlerinden tutup çektim ve öptüm.

outta: kötü ve kisa T^T gece gece anca bu kadarr üzgünüm.

Onu kendime çekip öpmeme rağmen vücudunu benden uzaklaştırdı. Kendi üzerinize çıkardı ve benim pantolonumuza aşağıya indirdi. Gerçekten çok aceleciydi. Pantolonum sıyrık şekilde bir erkeğin önünde duruyordum şimdi. Hafifçe kızardım çünkü ne yapmak üzere olduğumuzu tahmin edebiliyordum. İşin kötüsü bu beni aşırı derecede korkutuyordu ancak o geri çekilmek istemiyorduysa ben onu durdurmayacaktım. Sakinleşmek için kafamı yukarı kaldırdım. Onun vücudunu inceledim. Kesinlikle kıyafetten gözükenden daha iriydi. Kalbim duracak kadar hızlı atıyordu. Beni öpmeye başladığında vücudum irkilir şekilde titremeye başladı. Beynim çıldırıyordu ve oda sanki hiç durmayacak biçimde dönüyordu. Vücudum alevlerle kaplıydı resmen. Dudaklarını üzerimde aşağıya kaydırdı. Ve göğüs uçlarımı öpmeye başladığında ağzımdan hafifçe bir inilti çıktı. Elimle ağzımı kapattım sesimin duyulmaması için. Neden bilmiyorum ama sesimi duymasını istememiştim.

Elini aşağı bedenimde hissettiğimde ise kapana kısılmış gibi olduğum yerde debelendim. Artık sesimi daha fazla tutamıyorum “Ah… Ugh… Hey!…” Derince nefes aldım. İki kolumu yeniden onun vücuduna sardım. Bedenim çok sıcaktı, onunki de belki sıcaktı ama bana soğuk gelmişti. Ona biraz daha sıkı sarıldım ve gözlerimi kapadım.

Sesimi saklamamı söylemişti bana. Çekinmiyordu benden. Kalbim hızlı atmaya başladı, belki benim ona hissettiğimi o da bana hissediyordu. Beni bir kez daha öperken tek eliyle tüm vücudumu ele geçirmiş durumdaydı. Vücudum ona sarılmış olmama rağmen zangır zangır titriyordu. Aşırı derecede heyecanımın nedeni daha önce bu tür bir ilişkiye girmemiş olmamdı. Bir anda kendini geri çekince bu sefer vazgeçeceğini düşündüm. Benim titrememi fark edip vazgeçmesini istemiyordum. Ancak eğer ben bir erkek olduğum için bırakabilirdi. Tabii ki belki sadece kızlardan hoşlanıyordu, sonuçta hem zengin sayılırdı hem çok yakışıklı ve fit bir vücuda sahipti. Benim gibi birini istemeyebilirdi elbet. Erkek olmamdan öte, çirkin bulmuştu belki de, ona layık değildim de. Tüm bu düşüncelere gömülmüşken ben o benim dudaklarıma nazik bir öpücük kondurdu.

“Bir dakika bekle.” Deyip odadan ayrıldı odadan. İçeri girdiğimiz büyük kapıdan değil de sade görünüşlü bir kapıdan çıktı. Onun gitmiş olmasını fırsat bilerek ne yapmak üzere olduğumuzu düşündüm. Sonuçta biz hemcinstik. Bununda daha dışında yeni tanışmıştık. ‘tanıştığımız ilk günü onunla birlikte oluyorum’ diye düşündüm açık açık. Nasıl olacağı hakkında pek fikrim yoktu, genelde çok ilişki geçirmiş biride değildim. Ya çok canım yanarda ne yapardım? Nasıl hissetmeliydim. Onu durdurup kaçabilir miydim? Ne yapmalıydım? Ya ikimizde çok kötü hissedersek? Bilemiyordum. Az sonra elinde bir tüp ile geri döndüğünde kalbim ani bir şekilde hızlandı. “Doğru şeyi mi yapıyoruz?” diye sordum heyecanla ve kıpkırmızı kesilmiş olan bir yüzle. Neden sorduğumu bilmiyordum, istemiyor değildim elbet. Sadece ilk olacaktı bu benim için.

Yanıma gelip elimi yanağıma koydu. Gözleri gayet güzel bakıyordu, tıpkı istediğini yap tarzında. Annem küçükken bana böyle çok bakardı, o insanları böyle kabul ediyordu. Ayrıca böyle bakarken söylemeyi asla bırakmadığı sözü aklıma geldi ‘Sen kendin için en doğru karar verecek yegane kişisin.’ Çok da hakli olduğunu düşündüm. “İstemiyorsan duralım.” Diye sormuştu. Niye sormuştu bunu. Eğer kendi istiyorsa bile devam etmemek istememesi beni ne kadar düşündüğünü göstermez miydi? Hayır anlamında hafifçe başımı salladım. “Seni zorlamak gibi bir amacım yok. Senin mutluluğun benim için önce gelir.” Durdu, benim gibi o da tedirgin miydi acaba? Ona hafifçe uzandım ve dudaklarımı onunkilerin üzerine götürdüm. Nazik bir şekilde bastırıp geri çektim.

“Önemli değil.” Dedim, gerçekten korkuyor olsam bile ona karşı bir şeyler hissettiğimi çoktan anlamıştım. “İstediğinizi yapabilirsiniz.” Dedim kısaca. Çok iddialı bir söz söylemiştim belki de ama ona o kadar çok güveniyordum ki bana yanlış davranmayacağına emindim. Ona karşı hislerim ve çıplak olmasına rağmen ısısı düşmeyen vücudum gerekten bunu ona göstermek istiyordu. Duyduğum güven beni tek gecelik aşk olarak kullanmayacağı ve beni bırakmayacağı düşüncelerini aklıma bile getirtmiyordu.

“Artık sizli bizli konuşmayalım. Seni olabildiğince yakından tanımak istiyorum.” Bu sözleri duyunca utandım. Gerçi niye hala sizi kullanmıştım ki? Yine de ona bakıp ‘Sen’ demek… nasıl desem, benim için çok farklıydı. Aramızdaki statü farkını da belirtmeye gerek duymadım bu noktada. Ağzımı bir şeyler demek için açtığımda, onun ani bir hareket ile erkeklik organımı ağzıma alması eklenince çıkan tek söz “Ahh…” demek oldu. Bir iniltiden çok şaşkınlığımı belirten bir sözdü bu. Bir erkek karşımda benim erkekliğimi yalıyordu. Bu garipte olsa iyi hissettiriyordu. Peki ben karşılığında ne yapmalıydım. İster istemez bacaklarımı sıkıp onun canini acıtmamak için iyice araladım. Bu bir avantaj olarak görmüş olacak ki elini arkamdan içeri sokmuştu. Vücudum tam anlamıyla bir şaşkınlık geçiriyordu. Bu ilk denemem olduğu için ‘bunun benzeri olaylara’ hiçte adapte değildim. “Uhh… Ahhh… Mnnmm…” ağzımdan çıkan ses, sanki bana ait değildi. Tamimiyle erotik bir biçimde inlerken erkeklik organımın tamamen sertleştiğini hissettim, tabii ki orada da ağzıyla beni çılgına çeviriyordu. Dilinin kayganlığını hissedebiliyordum. Parmakları da arka bölgemi zorluyordu. Canim yanıyordu, ilk defa böyle bir şey hissediyordum. Ayrıca parmaklarının dışında soğuk ve garip bir şey hissediyordum. “Ah… Bu mmm… Ne?”

Ellerimi kafasına götürdüm ve organımı yalamaması için onu ittim. Eğer bu şekilde devam ederse her an aniden bitebilirdi, çünkü kendimi zor tutuyordum. Tek iyi hissedenin ben olmamı da istemiyordum işte. “Hh… Thomas” Durması için ona seslenirken bile sesim gerçekten çok farklı çıkıyordu. Ama o beni bu şekle sokarken bunu engellemem imkansızdı.

Bana sırıttı ve dilini dudaklarında gezdirdi. Bu hareketi neden yaptığı çok açıktı. Gözlerimi büyük büyük açarak ona baktım, çünkü düşüncesi bile utandırıyordu beni, az sonra yapmak üzere olduğumuz şeyin. Beni itekleyerek devirdi ve üzerime eğildi. O beni halen öperken gözlerimi kapadım, çünkü korktuğum bir şeyi istiyordum. Sanırım gözlerimi kaparsam ve düşünmezsem geçip gideceğine inanıyordum –en azından korktuğum kısmin. Alt bedenimdeki zorlama ile gözlerim kocaman açıldı ve çiğlik patlattım. Bu çiğlik o kadar kısa süreliydi ki bir anda başladığı gibi bitmişti sanki. “Aah… Hhh…” Beynimdeki her şey siliniyordu adeta, tüm düşüncelerim, hatırladıklarım, benliğime ait olan her şey. Yavaşça akıp kayboluyorlardı. Gözlerim gibi ağzımı da açmıştım. Ama çiğlik çıkmıyordu, çünkü bu durumdayken imkansız bir şeyi yapmaya çalışıyordum, yani nefes almaya. Ara sıra kesik kesik ses çıksa bile ilk defasındaki büyük çiğliğimi devam ettirmeye vakit olmamıştı nefes almaya çalışmaktan.

Yavaş yavaş görüşüm yerine geldiğinde –evet ilk anin verdiği şokla aniden açtığımda etrafım yerine renkli bir çukura düşüyormuşçasına dönen renkleri görmüştüm- onun beni izlemekte olduğunu fark ettim. Ne kadarda rahattı. Onu görmek az da olsa beni rahatlatmış olacaktı ki, zorda olsa ağzımla nefes almaya başlamıştım. Gözlerimi hafifçe kısmamla daha demin –belki de acıdan- yaşla dolmuş olmasından bir iki damla gözyaşı aktı. Kollarımı onun boynuna dolayıp, başımı onun omzuna doğru koyacak şekilde kendimi onun vücuduna yaklaştırdım. Beni ağlarken görmesini istemiyordum çünkü, gözlerimi kapadığımda birkaç damla gözyaşı da bir öncekilerin izinden takip ederek gitti. Bir elimi omzundan yukarı kaydırarak parmaklarımı siyah saçları arasında dolaştırdım.

Hızlanıp arada yavaşlıyordu. İlk denemem olduğu için bilemedim açıkçası tam olarak nasıl davranmam gerektiğini ve belki de bu nedenden dolayı acı içinde boğuluyordum adeta. Düşündüğümden de fazla olan acı sebebiyle, gözyaşlarımı kontrol edemez noktaya gelmiştim. Beni yatağa gömerken de çekmekte olduğum bu his beni öpmesiyle birlikte yeniden hafiflemişti. Bir kere daha derin soluk almaya çalıştım o dudaklarını benimkinden ayrınca. Biraz daha kabullenen vücudum beni rahat bırakıyordu en azından. İlk anda ki o boğulma hissi gitmişti şimdi. Beni yeniden öpmeden önce bir şeyler söylemek için ağzımı açtığımda fısıldama dışında başka bir şey çıkmadı. Beni yeniden öperken elimi onun yanağımın dibinde durmakta olan eline götürüp sıkıca kavradım.

Dudaklarımız yeniden ayrıldığında onun gözlerine bakma cesaretimi bulabildim. Zaten ağlıyor olduğumu çoktan görmüş olmalıydı acaba bunun hakkında ne düşünüyordu. Benim zayıf biri olduğumu düşünüyordu herhalde. Haddimden de fazla gözyaşı akıtmış olabileceğim aklıma gelmişti işte. Sonuçta bu o derece kötü hissetmiyordu. Evet, vücudum titriyordu ama bir yandan müthiş bir haz alıyordu. Kendimi o kadar sıcak hissediyordum ki… Kalbimdeki, ruhumdaki bir boş alanı tamamlamıştı sanki bu birliktelik. Evet, bu adamla henüz bugün tanışmıştım. Evet, ona dair gerçekten hiçbir şeyi bilmiyordum. Ama bazen –ki ben bunu çokça yapardım- ilişkiler akıldan çok seziyle kurulmaz mıydı? Peki ya hislerim… Ben hislerimi hep geriye atmıştım birçok şeyi onlara göre düzenlerken. Çünki onları bağırarak söylemek hep beni korkutmuştu. Derin bir nefes aldım. “Ben… Ben seni… Ahh…” Gözlerimi kapatarak omuzlarımı kaldırarak hafifçe vücudumu oynattım, sanırım son hamlesi canimi yakmıştı.