| | | Müzik Odası |  |
| | |
| Yazar | Mesaj |
|---|
Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
 Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
|  Konu: Müzik Odası Paz Eyl. 05, 2010 11:07 pm | |
| “İşlediğimiz konun alıştırmalarını yapmayı unutmayın!”
“Hala bir de ödev veriyor. Anlaşılan öğrencilerin düşmanı olmakta kararlı.” Bu düşünceler müzik odasına girerken aklımdan geçenlerdi. Sessiz bir biçimde içeri süzüldüm. Derin bir nefes alıp etrafa bakındım. Boş kocaman bir oda hem de müzik aletleriyle dolu. “cennet” diye mırıldanıp piyanonun başına oturdum. Her müzik aletinin özenle seçilmiş yeri vardı. Tam parmaklarım piyanonun tuşlarına değecekken anneme yaptığım saygısızlığı hatırladım. Flütü çıkarıp kısa bir parça çaldım. Kısa ve duygulu bir parça. Hemen ardından flütü piyanonun üzerine bırakıp, parmaklarımı esnettim. Sonrada hareketli bir parça çalmaya koyuldum. Müziğe göre vücudumu hafifçe sallıyordum. Gözlerimi kapayıp kendimi müziğe bıraktım. Rahatlamıştım. Burayı sevmemin nedeni ise, çoğunlukla boş olmasıydı. Öğrenciler sevmezdi burayı. Ben hariç. Hafifçe gülümseyip müziğin ezgisine kapıldım. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Paz Eyl. 05, 2010 11:49 pm | |
| Bir odaya girişi ile kayboluverdi koridorlardan. Odanın ne olduğuna bakmadan daldım. Özel bir şeyse bile hemencecik bir bahane uydururdum. İnsanları çok güzel ikna yeteneğim vardır. Anında ortama uygun bir şeyler bulu onları ikna ederdim. Gözlerimin bir bakışıyla kabullenirlerdi zaten. Bunca yıl, bırakında böyle olsundu. Hatta hemen kafamda kurguladım. Çok basit yeni öğretmendim ve okul çok büyüktü. Ayni zamanda iyi bir oyuncuydum, söylediklerime neredeyse kendim inanıp öyle satardım karşımdakine. Tam bir sahtekâr ha?
Oda fazlasıyla büyük ve eskiydi. Unutulmuş gibi, kimse buraya uğramamışçasına bir eskiliği vardı. Etrafa bakınca sıralı müzik aletlerinden anlaşıldığı gibi müzik odasıydı. Aletler ilginç bir şekilde önce gruplarına göre sonra işlevlerine göre ve daha sonrada doğuş tarihlerine göre dizilmiş gibi duruyordu. Bir iki temel bilgi ile çoğunu az çok çala bilirdiniz. Bazı özel aletler dışında çoğu ayni ritimde giderdi. Ama bazı özel aletlerde vardı ki temel bilgileri bilseniz bile size o ‘özel’ şeyden yoksa gerçekten çalamazdınız. Tıpkı odanın alakasız bir köşesine konulmasının nedenini, boyutu olduğunu düşündüğüm o görkemli, bir o kadarda eski kuyruklu piyano gibi. Kapıya ters durması nedeniyle buradan başında oturan kişiyi göremememle birlikte tahmin etmek çokta zor olmamalıydı. Odaya gelirken duyduğum flüt sesi aşırı bir kısa parçanındı, bu kadar zamandır yaşamama rağmen hiç duymamış olduğum ama derin acıları anlatan yumuşak mükemmel bir parça. Hemen ardından piyano sesleri. Parmakların tuşlarla mükemmel uyumu. Kapıyı sesi bölmeden yavaşça kapattım, çalan kişide zaten duymamıştır kapı kapanma sesini, büyük bir hırsla çalıyordu piyanoyu. Yine yavaş adımlarda yanına ilerledim, Başucuna kadar gittim, gözleri kapalıydı kendini müziğe vermişti adeta yine de bir uyumsuzluk vardı müzikle arasında. Parçayı yavaş bir dokunuşla hafif bir nüans farklılığıyla bitirdi, belki de bilerek. Gerçeği çok daha ani bir kesinti gibi biterdi oysaki.
“Mükemmel… Tabi ki sert geçişlerinizi, şarkıya kattığınız farklılıkları ve şarkinin ritmini içinizde hissetmediğiniz için şarkinin tamamen yanlış bir yöne yönelmesini saymaz isek.”
Dedim ilk başta gerçekçi çıkan daha sonrasında ise alaycı bir hava alan sesle. Hafif bir dönüş ile arkasına geçtim, söyleyeceklerini bekliyordum. İki Halide çok hoşuma gidiyordu, ağız sulandırıcı. Hem umursamaz halini hem de kızgın halini bir arada görmek istiyordum. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 06, 2010 12:02 am | |
| Şarkıyı yavaşça bitirdim. Ve yanımdan gelen sesle irkildim. Hatta o kadar korktum ki az daha yere düşüyordum.
“Mükemmel… Tabi ki sert geçişlerinizi, şarkıya kattığınız farklılıkları ve şarkinin ritmini içinizde hissetmediğiniz için şarkinin tamamen yanlış bir yöne yönelmesini saymaz isek.”
Daha ne olduğunu anlayamadan arkama geçmişti. Kim? Her piyano çalışımda zihnimi tamamen kapardım. Bu yüzden geri dönüşlerim her zaman zor olurdu. En azından sakin bir ortam olmayınca! Korkuyla arkama döndüm ve İngilizce profesörünü görünce şaşırdım. Korkunun yerini şaşkınlık alırken sözleri aklıma geldi. Bu herifin sorunu ne? Niye benimle uğraşıyor?
“Yorumlarınız umurumda olsaydı, sözleriniz ilgi çekici olabilirdi. Ayrıca, burada ne işiniz var?”
Kalp atışlarım yavaşlamış, kafamı toparlamaya başlamıştım. Parmaklarıma baktım sonra kafamı kaldırıp yanı başımda dikilen bu adama. Tuhaftır ama beni hala rahatsız ediyordu. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 06, 2010 12:32 am | |
| “Yorumlarınız umurumda olsaydı, sözleriniz ilgi çekici olabilirdi. Ayrıca, burada ne işiniz var?”
Huzursuz olmuşa benziyordu ama yeterince sinirlenmemişti. Bedenimi onunkine yaklaştırdım, tabi o oturuyordu ve ben ayaktaydım ama bu yakinlik bile beni delirtmeye yetecek kadardı. Özellikle karşımdaki onun gibi sevdiğim tip biri ise, hafif ruhsuz, umursamaz, sinirli, soğuk ancak acı çekerken o ağlayan, masum bakışlı suratını görmek için sabredemiyordum artık.
“Cık, cık… Bir öğretmen ile konuşmak için ne kaba bir yol. Derste değiliz elbet ama hala öğretmeninizim.”
Çömeldim, vücudumu onun kine dayarken bu onu şaşırtmış olacak ki hafifçe kıpırdandı. Ellerimi önce omuzlarına koydum sonra kollarında sinsice gezdirirken, o ruhunun değişmemiş kokusunu içime çektim. En sonunda ellerim ellerinin üzerine gelince parmaklarımı onun parmaklarına dayadim. Benim her şeyi görmüş açık renkteki uzun parmaklarım onun henüz canlı yaşam dolu parmakları arasında gezdi. Çenemi yavaşça sağ omzuna bırakıverdim. Böylelikle çokta önemli olmasa dahi piyanoyu görebilmiş oluyordum. Bir yandansa onun o kan dolu, ruhu kadar güzel olduğuna emin olduğum boynuna yaklaştırmıştım ağzımı. Kendi parmaklarımı kullanırken onunkileri de yönlendirerek piyanoyu çalmaya başladım. Bu çok eski bir parçaydı. Kimse, kimse duymamıştı yahut duyanlar ölmüştü. Bu parçayı ben yazmıştım. Hüzün ve aşkı anlatıyordu. Giriş kimsi yalnızlıkla başlayan monotonluğu anlatırken ayni tuşlarda ritim farkı ile onu ilk görüşümü, aşık oluşuma dair değişiveriyordu parça en sonunda ise o güzelliğin ölümünü anlatan bir bölüm vardı. Bu son bölümde hızlı ile yavaş iç içeydi. Yaşam ve ölüm gibi. En sonunda ise bir ağan yahut haykırışçasına, önce artış ve azalış ile en tiz notada sona erdi parça.
Yavaşça kendi parmaklarımı onunkilerden ayırdım, Yeniden ayağa kalktım ve yanından çekildim. Piyanonun hemen başucuna geçerken ona bir bakış fırlattım. Derstekine göre daha da çok kan kırmızısına dönen gözlerimin fırlattığı bakışta, hem aşağılayıcılık ve üstünlük bir arada ikan hem de saf bir gülümsemesi şeklinde kendime çekiyordum. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 06, 2010 12:47 am | |
| “Cık, cık… Bir öğretmen ile konuşmak için ne kaba bir yol. Derste değiliz elbet ama hala öğretmeninizim.”
Ne yani bir de artistlik mi taslıyordu? Sıfır filan verse de umurumda değildi. İyice yaklaştığını fak edince kafam karıştı. Bu adamın ne biçim bir kişiliği vardı böyle?
Onun yere çömeldiğini görünce tek kaşım havalandı. Ellerini omuzlarıma koydu. Ne? Tavsiye mi verecek? Üvey amcam böyle yapardı. Fakat onun elleri durmadı. Kollarımdan aşağı giderek ellerime ulaştı. Parmak? Ellerimi piyanonun üzerinde buldum. Tuhaf bir parçaya başladı, benim ellerimi yönlendirip. Güzel bir parçaya benziyordu. Daha önce hiç görmediğim türden. Farklı bir havası vardı. Birden sinirlerim gerildi. Sanki oda bunu anlamış gibi uzaklaşıp piyanonun ucuna gitti. Derin bir nefes verdim. Sonra ellerimi kucağıma koydum ve ona baktım.
Etrafa tuhaf bir hava yayılmıştı. Yavaşça ayağa kalktım ve:
“Anlaşılan yalnız kalamayacağım. Neyse size iyi günler.”
Kapıya doğru ilerlerken, ondan kaçmak istedim. Ama adını öğrenmek zorundaydım. Elimi kapının koluna koydum ve durdum.
“Derste de söylemediğiniz adınızı, acaba bana bağışlar mısınız?” | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 06, 2010 1:17 am | |
| Kapıya ilerledi yavaş yavaş. Gergin olduğunu fark ettim davranışlarından. Neyden korkuyordu ki şimdi? Az önce söylediklerim için notunu düşürmemden mi? Hayır çok sert biri olabilirim ama derste yanlış bir şey yapmadığı sürece, hakketmediği sürece notundan düşüp onu cezalandırmayacaktım. Bu tip endişeleri bir kenara bıraksa çok daha iyi olur. Ortamın havasını bozuyordu. Titrek adımlarla kapıya yönelmişti şimdi de. Peşi sıra kendimi fark ettirmeden ilerledim. Hala soğuk davranması o kadar hoşuma gidiyordu ki. Kapı kulpunu tuttu hafifçe. Parmakları, az önce benimkilerle iç içe olan parmakları bile ruhuma dokunuyordu sanki yumuşak ve narincesine. Tıpkı piyanoya dokunduğu gibi. Düşüncesi bile doyuruyordu ruhumu.
“Derste de söylemediğiniz adınızı, acaba bana bağışlar mısınız?”
Durdu. Kapıyı açıp gitmeye çalışmamıştı. Bunu yapsa bile kilitli olduğunu anlayacaktı. İşte tam öyle bir zaman için sinsice arkasına yanaşmış duruyordum. Ama, zaten açamayacağı kapıyı açmadı. İlginç, kokusundan ne kadar gergin olduğu anlaşılıyordu belki eğer biraz daha az gergin olsaydı ortam daha da hoş olacaktı. Çünkü en sevmediğim şeyi yapıyordu beklide, o soğuk maskesinin arkasına sakladığı gergin bir küçük çocuktu sadece. Yine de kokusu bile yetiyordu başımı döndürmeye. Tam sevdiğim tiplerdendi. Daha fazla beklemeye gerek olmadığını düşündüm.
“Grosvenor, Raymond Grosvenor.”
Hemen arkasında durduğumu fark edince şaşırmış olacaktı ki bu boşluktan yararlanıp bileğinden tutup döndürdüm onu tam 180 derece. Yüz yüze geldik, boşta kalan elimle yuvarlak hatlı çenesinden tuttum, hafifçe kaldırırcasına yüzünü. Gözleri gözlerime baksın istiyordum. Kırmızı ve mavi. Ölü ve diri. Bileğini fazla acıtmamak için bıraktım, ama kaçmaması içinde bu sefer beline doladım elimi, iyice yaklaştırdım vücudumu birbirimize yapışırcasına. Diğer elimi de sardım beline, bir kez daha iyice yaklaştı bedenlerimiz. Hafifçe eğildim, yanak yanağa bir pozisyondaydık zaten. Kulağına doğru fısıldadım adimi bir kez daha, yüzünü böyle bir pozisyonda çevirememesi benim için bir avantajdı. Böylece türümün özelliği olan uzun dişlerimi görmeyecekti. Kafamı aşağı indirmek için biraz eğildim, biraz da onu yukarıya doğru çektim. Kulağının hemen aşağısına boynuna ulaştım. Yavaşça bir öpücük kondurdum. Ağzımı açtım bir canavarcasına, aç biri olarak gömdüm dişlerimi onun hayat dolu, akmakta olan kırmızı kan dolu boynunun pürüzsüz derisinin altındaki yumuşak etine. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 06, 2010 1:29 am | |
| “Grosvenor, Raymond Grosvenor.”
Eh en azından artık adını öğrendim diye düşünemeden arkamda olduğunu hissettim. Elimi yakaladığı gibi beni kendine çevirdi. Şaşkınlıkla bakakalmıştım. Başımı kaldırdı. Bir an için göz göze geldik ve orada gördüğüm şeyler beni rahatsız etmişti. Ölüm vardı gözlerinde. Zaten yeterince ölümle dolu olan yaşantıma biraz daha eklensin istemedim. Bileğimdeki baskının azaldığını hissettim. Ama kaçmayı aklımdan bile geçiremeden elini belimde hissettim ne? Ne yapıyor şimdi bu? Diğer eliyle de belimi kavradı. O kadar yakındık ki nefes almakta zorlandım. Sarılmak mı istiyor? Aklımdan geçen düşünceler bunlardı. Kulağıma adını fısıldadı. Gözlerim irileşti. Çok fazla yakın duruyordu. Bu benim için çok fazlaydı. Boynumda gezindi dudakları. Ağzımı açtım itiraz etmek için. Sen ne yapıyorsun demek için. Ama boynuma saplanan o yakıcı şeyler tüm zihnimi anında boşaltmıştı. Bir yerlerden düştüğümü hissettim gibi. Tuhaftı. Ellerimi onun kollarına koydum. Canım yanıyordu. Bağırmak istiyordum ama yapamıyordum. Bir şeylerin benden alındığını hissettim. İrkildim. Titredim. Bu yakıcı acı! Ne olduğunu hala anlayamamıştım zihnim ölmüş gibiydi. Kafam yavaşça onun omzuna düştü. Baygın falan değildim sadece şaşırmış, korkmuş ve kendine güveni yerle bir edilmiş biriydim. Ciğerlerimdeki hava boşaldı. Evet, canım gerçekten çok yanıyordu. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Salı Eyl. 07, 2010 12:20 am | |
| Bu doyumsuz tat… Sonsuza kadar benle kalsın istiyordum. Tüm gün onca insanin arasında dolaştıktan sonra susuzluğu kolayca bastırabilmek elde değil. O ise bir şaşkınlık nöbeti geçiriyordu ama herkeste olduğu gibi hareket edemez ve düşünemez duruma gelmişti. Derince içime çektim o kırmızı sıvıyı bir kez daha akışkanlığı ile direk ağzıma doldu. Bunun acısıyla vücudunu bana doğru bırakıverdi, bitmek bilmeyen titremesinden anlayabildiğim kadarıyla cani cidden çok acıyordu. En sonunda bu onun ilk ısırılışıydı. Onu biraz daha sağlam tutarak kendime yapıştırdım tamamen, düşmesin diye. Son bir kez daha kanını içime çektim.
Eskiden bu kan içme işlemimizde insanları direk öldürürdük. Onlar bizim için bir yemdi, ama bir süre sonra bazıları buna karşı gelmeye başladığı zamanlar bizler de kendi içimizde bölünmeler yaşamaya başladık. İşte o zaman bölündük, bazılarımız avlanarak son buldu lanetlenmiş hayatlarına, bazılarımız insan kani içmemeye yemin etti. Açlıktan ölmemek için hayvan kanıyla devam ettiler. Kansız kalanlar, bu çok acı bir sondu. İnsanlar tarafından katledilmekten bile daha acı. İşte o zaman ben de şahsi bir karar adlim içmeme rağmen öldürmeme konusunda.
Dişlerimi yavaşça çektim, ısıran ben olmama rağmen bilirdim ki en can acıtan kimsiydi burası. Yanma hissi oluşurdu diş geçirdiğim yerlerde, kan akışında bir süre daha devam ederdi, daha sonra kızardığı zaman anca dururdu. Bu kızarıklık ertesi güne morluğa dönüşürdü sanki orası çürüyorcasina bir bilemediniz iki gün daha sonra eski haline dönerdi, küçük iki izle. Onların geçmesi daha uzun sürerdi tabi ki.
Düşmesin diye kavradığım ellerimi, bir kolumu ayaklarına doladım kucaklayıverdim onu. Yüzü yana düşmüşken öylesine saf, öylesine masum biri gibi duruyordu ki ama daha çok içindeki tüm her şey alınmış gibi. Emerken sadece kanını emdim, ruhunu da emmişim gibi davranmasına hiç de gerek yoktu yani. Yavaşça odanın ucundaki piyanoya doğru yürüdüm, kucağımdaki bu varlığı fazla sarsmadan. Piyano, kuyruklu piyano gerçektende çok büyüktü odanın çoğunu kaplıyordu. Eski oldu kadarda sağlamdı. Onu yavaşça üzerine yatırdım piyanonun.
“Merak etme. İşler bundan sonra daha da güzelleşecek.”
Dedim yüzümde büyük bir sırıtışla. Bu seferdi sınıfta attıklarım gibi sahte değildi ve tabii ki masumluktan da bir o kadar uzaklıktaydı. Piyanonun üzerine çıktım bende dizlerimi dayayarak. Tama onun üstündeydim şu an, ellerim kafasının her iki yani başındaydı. Dizlerimi birbirine yaklaştırarak bacaklarını sıkıştırdım. Zaten vücutsal yönden bitkin sayılmasına rağmen tüm kanını almadığım için kaçmaya çalışabilirdi. Sol elimi vücudunda gezdirmeye başladım, yavaşça gömleğinin düğmelerini çözdüm, daha sonra bir o kadar açık tenli yaşam dolaşan, benimki kadar uzun süredir yaşamadığı için henüz yumuşak olan teninde geldirdim elimi. Kafamı kafasına yaklaştırdım. Tıpkı deminki gibi yavaşça boynuna götürdüm kafamı, hala kan sızan yere. Tekrar dişlerimi batırıp acı verme niyetinde değildim, demiş olduğum gibi bundan sonra onu iyi hissettirecektim. Yaladım nazik bir şekilde kan sızan noktaları. Sol elimi biraz daha aşağı kaydırdım, vücudunda. Aşağı bölgeleye doğru, pantolonun içine, penisini tutuyordum ama sıkmadan, hafif bir şekilde. Elimi oynatıyordum ağır hareketlerle.
“Nasıl? Hoşuna gitmeye başlamıştır umarım.” | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Salı Eyl. 07, 2010 12:36 am | |
| Kopukluk! Tek hissettiğim buydu. Boynumdaki acı daha bir yakıcı hale geldi. Sonra hayal meyal beni kucakladığını hissettim. Beynim yavaş yavaş eski haline dönmeye başlamıştı. Piyanonun üzerine yatırınca, onun ne olduğunu yavaş yavaş kavramaya başladım. Vampir? O da üzerime çıkınca gücüm yerine gelmiş gibiydi. Yinede ona saf saf baktım.
“Merak etme. İşler bundan sonra daha da güzelleşecek.”
Korkunç bakışlarla üzerime eğildi. Benim ise artık beynim çalışmaya başlamıştı. O gömleğimin düğmelerini çözüp bana dokununca her şey tamamen yerine geldi. Yanlış! Dedim kendi kendime. Yanlış! Tüm bunlar yanlıştı. Isırdığı yeri yalayınca irkildim. Bu sırada eli aşağılara inmişti. Dehşete kapılmak böyle olsa gerek.
“Nasıl? Hoşuna gitmeye başlamıştır umarım.”
Korku. Hissettiğim tek şey bu. Kaçmak ve kurtulmak. Etrafa bakındım çaresizce ve o sırada piyanonun üzerinde unutmuş olduğum flütü gördüm. Ne yaptığımı bilmeden elimi ona attım ve sıkıca yakaladım. Tabi sonra da kurtulmak için onun kafasına savurdum. Amacım uzaklaşmak ve yalnız kalmaktı. Kabuğuma geri çekilmekti. Belki boş anı olurda kaçabilirim diye umdum. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Salı Eyl. 07, 2010 12:59 am | |
| Flütü kafama vuramaya çalıştı sadece. Tam bir çaresiz, kaçış yolu yoktu artik. Flüt tam kafama gelmeden önce tutmuştum. Hızlıca çekip elinden adlim ve diğer tarafa doğru fırlattım tekrar kafama yemek istemediğim için. Neredeyse dikkatsizliğim yüzünden olacaktı ama neyse ki bir insan olmayan bünyemin bazı özellikleri de vardı. Bilhassa kanı emdikten sonra daha da güçlenirdi yapım. Hızlı ve çevikti bünyemiz bu sayede tehlikelere karşı uzun süredir hayatta kaldım. Yeniden bir hatırlatmaya gerek yoktu değil mi? İç çekerek başladım cümleme.
“Oy, oy. Çok inatçı birisiniz Mister Rutherford.”
Olsundu. Bu uğraşması daha da eğlenceli kılardı her daim. Kafamı yeniden onunkine yaklaştırırken dudaklarımız değişir gibi engel olmak için oldu geriye doğru çekildim. Yanlışlıkla olduğundan değildi, sadece istemediğimdendi. İsteseydim onu hayatında yaşayamayacağı kadar çok ateşli bir şekilde öpebilirdim. Ama bunu kendide istemeliydi bir şekilde. Hızlı bir şekilde pantolonunu çıkardım, vücudunun alt bölümü çıplak kalmıştı bu şekilde. Bunu hızlıda yapsam yavaşta yapsam fark etmezdi, her halükarda korkacaktı. Penisini tuttum yeniden.
“Hoşuna gitmiyormuş gibi davranıyorsun ama vücudun tam tersini söylüyor.”
Kıkırdadım. Bacaklarımı tam tersi pozisyona aldım. Bu sefer benim dizlerim içerideydi onun bacakları dışarıdaydı. Elim bu sefer yine aşağı kaydı, arkaya doğru bu defa. Parmaklarımı yavaşça içeri doğru soktum o dar delikten. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Salı Eyl. 07, 2010 1:13 am | |
| Flütü savuran elimi yakaladı ve flütü attı. Tanrım! Gerçekten de kaçamayacak mıydım?
“Oy, oy. Çok inatçı birisiniz Mister Rutherford.”
Suratını yaklaştırdı. Ne? Ne yaptığını tam olarak anlayamamıştım. Fakat benden uzaklaşıp pantolonumu çıkarınca, gözlerim şaşkınlıkla irileşti ve daha çok gerildim. Yarı çıplak, öğretmenin önünde yatmak herkesi gerebilirdi sonuçta. Buz gibi elini… Nefesimi tuttum. Kafam karmakarışık olmuştu.
Hoşuna gitmiyormuş gibi davranıyorsun ama vücudun tam tersini söylüyor.”
Midem havalandı. Kahretsin! Bacaklarımı ayırınca kaçmak için tekrar bakındım fakat bana hiçbir kaçış yolu yoktu. Ayrıca burası müzik sınıfıydı beni parçalara ayırsa kimsenin haberi olmazdı. Birden içimde soğuk bir şey hissettim. Ah hayır bunu yapmış olamazdı. Sanki onun ölü vücuduna karşılık benim vücudum canlı olduğunu hatırlamak istercesine ateş bastı. Yüzümün kıpkırmızı olduğuna emindim. Fakat ne olursa olsun canımı acıtıyordu. Ne yapmam gerektiğini bilemiyordum. O bir vampirdi. Kafasını dağıtmaya kalksam sonuç alamazdım. Omuzlarından tutup onu itmeye kalktım. Tüm gücümü toplayıp:
“Hayır, yapma. Bırak beni.” Dedim. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Salı Eyl. 07, 2010 11:28 pm | |
| “Hayır, yapma bırak beni.”
Ah… Bu yakarış ruhumu besliyordu. Yavaşça yalamaya devam edim onu. Bu sefer göğüslerine kaydırdım dilimi. Göğüs uçları da tıpkı aşağı bölgesi gibi sertleşmişti. Zaten haykırışlarının bir nedeni de oydu. Parmaklarım onun o küçük deliğinin içinde gezinirken, uzaktan masum içinden ise hain duran bir sırıtışla ona baktım. Vücudu titriyor olsa da bu onun her türlü hoşuna gidiyor gibi gözüküyordu. Ve gerçekten bir o kadar narin… bir o kadar yumuşak teni, yalamaktan hiç çekinmediğin bu ten inanılmaz derecede güzel ve pürüzsüzdü. Uzaktan ne kadar saf olduğunu bile görebilirdiniz. Ufak bir tahmine göre henüz hiç dokunulmamış olmalıydı. Bu yüzden şu an ona ne olduğunu bilmese de…
“Bırakmamı mı istiyorsun, özellikle de vücudun keyif içinde kıvranırken? Ya da…”
Tek elimle hala ona baskı uygularken diğer elimi yeterince oyaladığım o delikten çekerek pantolonumu sıyırdım. Yavaş hareketlerle içine girdim. Sonuçta bu onun her türlü ilk seferiyse korkutmak istemezdim. Bu bize doğanın verdiği bir lütuftu. Bedenlerimiz ve buna duyduğumuz açlık biz vampirlerde daha fazla ve seçici olmasına rağmen insanlarla hemen hemen ayniydi. Yavaşça hareket ettim içinde. Ah… bu gerçekten çok dardı ancak harika bir his veriyordu. Eğildim yüzünü yüzüme yaklaştırdım. Onun hala canlı olan yüzündeki terlediği için oluşan suları sildim elimin tersiyle. O kadar yakindik ki nefeslerimiz birbirine karışıyordu, belki hala bu durumdan pek hoşnut değildi. Elimi yanaklarında ve alnında gezdirdim.
“Bu iyi hissettirdi mi?”
Muhtemelen hayır diyecekti. Desin… Hislerini, bir erkekle yaparken özellikle de bu bir öğretmeniyse de bilhassa bir insan bile olmayan biri karşısında gizlemesi gayet doğaldı. Kaba davranabilirdi yumruklayabilirdi. İstemediği takdirde her türlü şeyi yapsın. Şu an onunla böyle bir pozisyondayken bana ne yaptığını pek önemsemiyordum açıkçası. İlk defa da olsa beynimdeki düşüncelerin uçuştuğunu hissettim. Bu pek aniydi. En sonunda hala alnını tutmakta olan elim dudaklarına kaydı. Başparmağımı kızarmış alt dudağında gezdirdim yavaşça. Teni gibi dudağı da yumuşaktı. Kendi dudaklarımı gömdüm onunkilere, ağır ve ıslak bir şekilde. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Çarş. Eyl. 08, 2010 12:04 am | |
| Korkuyordum. Tek açıklaması buydu. Hala bana neden bunu yaptığını anlayamamıştım. İçimden “Neden ben?” diye düşünürken onu kendimden uzaklaştırmaya çalışmam boşunaydı.
“Bırakmamı mı istiyorsun, özellikle de vücudun keyif içinde kıvranırken? Ya da…”
Elini çekince bir an için, çok kısa bir an için beni bırakacak sandım. Fakat bu sefer daha kötüsünü yapmıştı. O buz gibi şey içime girerken bağırdım. Kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Canım çok yanıyordu. Bağırdım. Gözlerime yaşlar dolmuştu. Onun elini yüzümde hissettim. Soğuk eli terden sırılsıklam olmuş yüzümde gezinirken, tuhaftır ama birazcık ferahlama hissettim.
“Bu iyi hissettirdi mi?”
Hayal meyal duymuştum dediklerini. Birkaç damla gözyaşı akıp gitti. Parmağını dudağıma değdirince, irkildim. Tüm vücudum titriyordu. Gitmek istiyordum. Ondan uzakta neresi olursa olsun. Yüzü bana doğru yaklaşırken, içimdeki o buz gibi şeyin varlığı birkaç damla daha gözyaşı dökmeme neden oldu. Ve dudaklarımız buluştu.
Bir piyanonun üzerinde, dersime ilk defa giren bir öğretmenle sevişmek, her gün yaptığım bir şey değildi. Ellerimi onun kollarına koydum. Göremesem bile birinin gelmesini umuyordum. Tahminen kapı kilitliydi. Ama belki açılmaya çalışılırsa, korkar ve giderdi. Şu anlık kurtulmak için tek planım daha doğrusu hayalim buydu. Acı yüzünden tekrar bağırdım fakat sesim dudaklar arasında boğulup gitmişti. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Çarş. Eyl. 08, 2010 12:57 am | |
| Yavaş ama can yakıcı. Her zaman böyledir. Onun sıcacık içi, kızarmış yüzü ve gökyüzünün denizle birleştiği ufuk çizgisini andırırcasına değişen mavi gözleri. Her şekilde çok güzeldi, narin bir çiçeğin açılışı gibicesine. Ah… Bu sadece beni daha da çok azdırıyordu. Yavaşça çekildim onun dudaklarından. Dilinin tadı dilimle buluşmuştu az önce. Alınımı yavaşça onunkine dayarken nefeslerimiz çoktan karışmıştı. Bu soluğuduğumuz karışık bir havaydı şimdi. Elimi yeniden yüzüne götürdüm. Parmaklarım önce pembeleşip sonra kızaran yanaklarından ağlamakta olan gözlerine kaydı. Tabii ki de gözünü çıkarırcasına göz yuvasının içine sokmadım parmağımı sadece çevresindeki o tuzlu suları sildim. Ağlıyordu? Bir tepkisi olması iyi bir şeydi.
Sesi, böyle bir durumdayken çıkardığı, can acısı ve haz alma ile birleşen bir tonda daha da mükemmeldi. Biraz daha hızlanmamla iniltileri daha da arttı. İstediği gibi bağırsın, zaten müzik odasındaydık. Bu oda içinde ses her ne kadar mükemmelse de dışarısı içinde yalıtımlıydı. Kapının bir milim ötesinden geçen öğrencilerin bile duyması çok zordu. Ayrıca sesi, sanki gerçekten delirmişçesine, o kadar güzel çıkıyordu ki bu sesi benden saklamadığı için ona minnettardım.
Bir kere daha öptüm onu, yine derincesine dillerimiz buluştu, fakat bu sefer daha kısa hemen kendimi geri çekiverdim. Elimi bu sefer yüzünden saçlarında gezdirmeye başladım, karlar kadar beyaz saçlarında. İnce telli saçları İpekimsi bir dokuya sahipti ve bir erkeğe göre uzun sayılırdı. Gülümsedim. Onun bu kızarmış hali bana mutluluk veriyordu, daha önceden hissetmediğim türden. Birden sesinin yükselmeye başladığını fark ettim. Giderek sıklaşan iniltileri tek bir şeyi ifade edebilirdi. En sonunda o noktaya vardığını. Elini tutup, parmaklarını parmaklarımın arasına geçirdim böylece benim elimi sıkıp güç alabilirdi.
“Düşündüğümden daha iyi.”
Dedim fısıldayarak. Belki de cani o kadar acıyordu ki, kendi sesi yüzünden dolayı duyamamıştır. Önemli değil. Sadece iç düşüncelerimden birini dışarı vurmak istedim ki seks sırasında fazla konuşkan bir tip değilim zaten. Bunun onun ilk seferi olduğunu anlamama rağmen içine boşaldım. Belki bu onun canini yakacaktı, yine de burada hissettiklerim harikaydı. Neredeyse bitmişti. Kendimi çekerek ayırdım ondan. İlk seferi için fazla yorulmuştu. İkimizde nefes nefese idik. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Çarş. Eyl. 08, 2010 1:23 am | |
| Kendimden tiksiniyordum. Evet, böylede denebilir. Onun dik dik bana baktığını gördüm. Sonra parmağıyla gözyaşımı sildi. Narin kibar bir dokunuştu fakat bu sadece daha fazla gözyaşına sebep oldu. Tekrar öptü beni. Kendimi kötü hissetmem gerektiğini düşündüm. Ama her şey karışmıştı. İnledim ve ne yaptığımı anlamadan kendimi saldım. Bu sırada bir şeyler mırıldandığını fark ettim. Duymamıştım yinede önemsemedim. Parmaklarımız birbirine kenetliyken, içime boşaldığını anlayınca korkum yerine geldi. İçimden çıktığında ise, acı gitmişti fakat hala zonkluyordu. Enerjim tükenmişti. Onun tekrar bana baktığını gördüm.
“Neden ben?” diye fısıldadım birkaç damla daha gözyaşı akıp giderken. Sonra zihnim karanlığa daldı. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Çarş. Eyl. 08, 2010 10:45 pm | |
| Anlaşılan ilk defasında ona fazla yüklenmiştim. Caninin acısı bir yana, bayılmıştı hemen seksten sonra. Bu durum beni endişelendirmedi değildi. O öğrenciydi bense öğretmen. zıt kişiliğimiz bir yana ayni türden bile değildik. Ama o zevki birlikte tatmıştık. Onun benden aldığı haz, ilk seferini bile olsa yüzünden okunacak kadar açıktı. En son sorduğu soruyu hatırlıyordum, nefes nefese, sesi biraz olsun buğulu, gözlerinde hala akmakta olan yaşlar ile sormuştu “Neden ben?” sorusunu. Neden o, bu basitti, çok basit. O benim ağzımın tadına uyuyordu. Ruhu, geçmişi, kişiliği, her değişmeyen bütünlüğü ile onu o yapan parçaların puzzle misali birbirine oturması ile oluşan benliği. Benim gibi bir vampir onun tarzı ruhları seviyordu. Ama bunu uyandığında yüzüne söyleyemezdim. Nasıl dedim “Sen benim sevdiğim tipsin çünkü hayatin yerlerde sürünüyor. Aşağılanmış birisin, hayır aşağılığın tekisin. Hayatından kaçıyorsun, doğduğun yerlerden kenedini sürmüşsün. Sen benim sevdiğim kan tipisin çünkü ruhun, hayatin hiçbir şeyi hak etmeyen bir çöplükten başka bir şey değil. Senin kanın beni çekiyor çünkü sen kendinden nefret ediyorsun ve acı çekmek istiyorsun, ruhuna acıyı kazımak istiyorsun. Senin ruhun diğerlerinden farklı kokuyor çünkü sen… Sen …” Tüm bunları bir insanin yüzüne nasıl haykırırdım, bunlar ve fazlası. Kişilik, düşünce yapısı ne kadar denese de değiştiremeyecekti. Bunu da söyleyemezdim tabii ki. Yoksa tüm bu haliyle, iyi yanlarını, çekingen kişiliğin altında yatan o sevecen kişiliğinin tüm umutlarını almış olurdum elinden.
Kafası kucağımdayken yerde uzanmış ne kadarda saf uyuyordu. Niye İngiltere’den kaçmıştı? Hayatında ne ters gitmişti, nasıl bir yazgıya sahip olması beni ona çekmişti. Aslında böyle düşününce bu sorunun cevabini benim değil de onun biliyor olması gerekirdi. Hafifçe kıpırdandı, uyanacak gibiydi. Uzun süredir buradaydık zaten. Sanırsam okul bitmişti çoktan. Kıyafetlerini da giydirmiştim çoktan ve elbet hala piyanonun üzerinde değildik. Çoktan yere oturmuştum sırtımı piyanonun hemen bitişindeki duvara ve onula kafası kucağıma gelecek şekilde yatırmıştım yere. Üzerinde hala giymeyi sevdiğim siyah uzun deri ceketim örtülüydü. Elimi kafasına koyarak saçlarını okşadım. Böyle daha da masum gözüküyordu. Mavi gözleri kapalı bir şekilde uyurken daha iyiydi. Yakıcı bakışlarını atıp beni iteklemiyordu, kaçmaya çalışmıyordu uyurken. Yeniden kıpırdandı. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Çarş. Eyl. 08, 2010 10:57 pm | |
| Gözlerimi yavaşça açınca, yer yatmakta olduğumu fark ettim. Üzerime birinin ceketi örtülüydü. Ne olduğunu anlamak için döndüm ve kucağında yatmakta olduğum kişiye baktım. İngilizce öğretmenini görünce şaşırdım ve neler olduğunu hatırladım. Bana! Bana tecavüz etmişti. Hızlıca yerimden doğrulurken, ceket yere düşmüştü. Kıyafetlerim üzerimdeydi. Kafam karıştı. Ayrıca susamış ve acıkmıştım. Etrafa bakındım ve bu sırada yerdeki flütü gördüm. Elimi uzatıp onu aldım. Annemden bana kalan şeylerden biri buydu. Hızlıca flütü inceledim. Hayır, çizik bile yoktu. Rahatlamış bir şekilde nefes verdim. Bakışlarım duvarın dibinde oturmakta olan kişiye çevrildi.
“Ben… Sen…” ne diyeceğimi bilemeden sustum. Ondan korkuyor muydum? Evet, fakat yinede çığlık atarak kaçmadım. Aksine biraz uzağında –ki daha fazla yaklaşırsam tuhaf bir şekilde kaçma isteğim oluyordu- oturuyordum. Bakışlarımı ona çevirdi. Epey rahat görünüyordu. Kapıya bir bakış attım. Bu sırada canım yandı. Oturma pozisyonumu değiştirirken kısa bir soru sordum. Hala anlamakta güçlük çekiyordum sonuçta.
“Neden yaptın bunu?” | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Cuma Eyl. 17, 2010 9:07 pm | |
| Uyandı ve endişeyle yanımdan uzaklaştı. Korkmuştu afallamıştı ama çok geç olduğunu bildiği şeyleri geri alamazdı. Ürkmüş bir ifade ile uzaklaşmaya çalışırken yerdeki flütü aldi. Hala anlamıyor muydu, ben bir insan değildim. O tarz küçük bir alet bir insan gücü ile bana zarar veremezdi. Belki başka bir şey gelmiyordu aklına benden kurtulabilmek için. Kurtuluş için bir yolu yoktu, kurtulamazdı kısacası. Flütü inceledi, bir şeyler onu endişelendirmiş gibiydi. Daha öncesinden de çalmasından, belliydi bu flütün onun için çok önemli olduğu.
Bir şeyler söylemek istedi, ama ne soracağından kendiside emin olamıyordu anlaşılan. Biraz uzağımda oturuyordu, kaçmaya çalışmıyordu. Belki anlamıştı uzaklığın benim için önemsiz olduğunu. Ne kadar uzakta olursa olsun onu istediğim zaman alabilirdim. Ama yine de çekingen tavırları ile benden uzak dururken ben ona yaklaşmak için çabalamadım. En sonunda aradığı soruyu buldu ya da aklına ilk gelen düzgün soruyu sordu sakin ama içten içe titreyen bir sesle.
“Neden yaptın bunu?”
Uzun bir açıklama yapmak istemiyordum. Bu saçma olurdu, bin yıllık tüm yaşamım yani sıra, bilinen ama tahmin edilemeyen ilk vampirler, ana ve saire… Bunların hepsi gereksiz ve uzundu benim bu dünyada bulunduğum yıl sayısından bile fazla çok uzun süre önce olan bir tarihti bu, ayrıca bu bir insani pek alakadar etmezdi.
“Ben bir vampirim.”
Dedim kısa ve öz, tek bir titreme olmayan bir sesle. Başta ne kadarda zordu bunu söylemek, şimdi ise bir o kadar kolay. Ona baktım, içinde bir yerlerde, garip bir şey hissettim. Ona biraz acıyor gibiydim, bu kadar uzun zamandır hiçbir kurbana –evet, eskiden direk öldürerek kan içtiğimiz kişilere kurban denirdi- bu çeşit karışık bir duygu hissetmemiştim. Biraz yakınına kaydım ve elimi kafasına doğru uzattım. O güzel tel tel saçlarına dokunmak istiyordum hepsi bu. Ama korktuğu için kaçabilirdi benden. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Cuma Eyl. 17, 2010 9:28 pm | |
| “Ben bir vampirim.”
Kaşlarımı kaldırdım. Dalga geçiyordu herhalde. Kanımı içti resmen! Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Bu sırada bana yanaştığını fark ettim. Elini uzatmıştı. Kaskatı kesildim. Korkudan ödüm patlıyordu. Fakat kaçmadım. Mantıksız olurdu ve ayrıca zaten özsaygım bitmiş durumdaydı. İrileşmiş gözlerle ona baktım. Aslında tam olarak ne yapmak istediğini bilmiyordum. Kendimi yeniden sefil gibi hissettim. Kaçmak istiyordum ama bu sefer sinirlenebilirdi. Vampirlerin güçlü olduklarını okumuştum. Yani bir yumruğu bile beni komaya sokabilirdi. Durdum! Abartmış mıydım? Kırmızı gözlerine bakınca, abartmamış olabileceğimi düşündüm. Yutkundum yavaşça. | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Cuma Eyl. 17, 2010 9:51 pm | |
| Korku! Korku yayılıyordu tüm vücudundan. Birçoğuyla karşı karşıya kalmıştım ama bu kadarını ilk defa hissediyordum. Tam anlamıyla bir dere gibi fışkırıyordu, o kadar yoğundu ki şekil alıyordu. Kaçmak için tek hareket yapmıyordu, anlaşılan korkudan donup kalmıştı.
Eyes…
Adini söyledim, yumuşak ve sakin, tıpkı bir annenin evladını çağırırken ki tonu kadar içten ve sevgi dolu. Adini görmüştüm derste göz gezdirirken o Japonca dolu listeyi. Elim saçlarına ulaştı. Parmaklarım dans etti ipeksi beyaz saçlarında. Kafasından tutup çektim kendime diğer elimle de sarıldım. Tabi biraz daha yakınlaşmıştım bunu ona yapabilmek için. Belini tutmakta olan elim dairesel hatlar içinde okşadı bedenini, daha birkaç saat önce benimki ile birleşen bu, pürüzsüz ve narin teni. Bir şeyler söylemek istiyordum içimden, ama bu karışık duygularla… Nasıl desem hem mutluydum hem de kederli. Ama onun bu hala gelmesini istemiyordum, acaba beni ona çeken şeyde bu halimiydi.
Çenesini tuttum yavaşça beni görebileceği gibi kafasını kaldırdım. Yavaşça yaklaşıp dudaklarına bir buse kondurdum, ilkokul çocuklarınki kadar saf. Bırakıverdim onu öylecesine, sırtımı yine bu odanın soğuk duvarına dayadım.
ouuta: yaratici olamadiğim için üzgünüm T^T yawwwnnnnn... | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Cuma Eyl. 17, 2010 10:50 pm | |
| Eyes…
Sadece ona baktım. Elini yavaşça uzattı. Kibar? Evet, kibar denebilirdi. Bana sarıldı. Şaşkınlıkla kalakaldım. Vurmasını bekliyordum –ki bunun için hiç mantıklı bir sebep yoktu ama o bir vampirdi değil mi?- ama sarılması hiç aklıma gelmezdi. Eli sırtımda hareket etti. Titrek bir nefes verdim fakat bu bir erkeğe yakışmıyordu. İtiraf etmeliyim ki tuhaf da olsa etkilenmiştim. Soğuk öpücüğü aklımı başıma getirdi. Hızlıca onu itekledim ve kendimden uzaklaştırıp kaçmaya çalıştım. Aslında daha çok o beni bırakmıştı. Ama sonuçta o bir vampirdi. Bir yaratık. Ondan uzaklaşmaya çalıştım tabi hala dizlerimin üstünde olduğum için bu biraz zor oluyordu. Birden ne olduğunu anlayamadan kendimi yerde buldum. Çenemi de vurmuştum. Lanet olsun! Nasıl olduysa bir yere takılmıştım. Bakınca bunun flütüm olduğunu gördüm. Derin bir nefes aldım ve ondan biraz uzaklaşabildim.
“Soruma bir cevap vermeyeceğine göre en azından anahtarı ver. Gitmek istiyorum.” | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası C.tesi Eyl. 18, 2010 10:59 pm | |
| Sonunda kendine gelmiş gibiydi. Belki o da anlamamıştı ne olup bittiğinden, tıpkı benim gibi. Her şey o kadar kısa sürede oluvermişti ki, bir iki saatte, hele benim gibi bir vampir için bu süre gerçek bir yaşantıya göre bir saniye gibi olunca. Kafam karışıktı ama bir o kadar da keyif almıştım onu ısırmaktan, tatlı kanını içmekten, onunla seks yapmaktan. Hala başım dönüyordu müthiş bir şekilde. Bu hazzı tekrar yaşamak istiyordum ama bu onun zayıf insan bedeni için fazla gelebilirdi.
“Soruma bir cevap vermeyeceğine göre en azından anahtarı ver. Gitmek istiyorum.”
Şaşkın! O şaşkın mıydı acaba? Yahut şaşkınlıktan patlayan bendim şu an ama yüzümdeki maskeymişçesine sakladım ondan. Benim bu halimden yararlanmamalıydı. Hayır, ben bir vampirdim, sıradan bir insana açık veremeyecek kadar üstün yaratılmış bir vampir. Hemen ayağa kalktım, yanına gittim. Biliyorum benden uzaklaşmak için yanıp tutuşuyordu adeta. Buna o kadar kolay izin vermeyecektim. Cebimden anahtarı alıp uzundaki yuvarlak halkadan tutarak, birbirinin aynisi olan iki demir parçanın çarpışmasıyla çıkan şıngırdamayı ritimli bir şekilde duyurdum.
“Anahtarı mı istiyorsun.”
Sırıttım ve tek kaçış yolu olan onlara ulaşmak üzere iken çekiverdim yukarı doğru. Omzundan tuttum iterek sert bir şekilde yere düşmesini sağladım. Bende hemen üzerine eğildim. Ağzımı yine ısırdığım yere yakin olan kulağına yaklaştırdım. Fısıldadığım zaman sesim olduğundan daha kalın ve korkunç çıkardı.
“Sana anahtarı vereceğim. Ama özgür olduğunu sanma. Sakn gidipte birine benim hakkındakileri anlatayım deme. Unutma yaralanırım ama ölmem, seni süründürürüm.”
Yeniden üzerinden kalktım kapıya doğru süzüldüm. Anahtarı kapı kolunun üzerindeki o uyumlu boşluğa soktum. Tek bir bilek hamlesi ile açtım kapıyı. Arkaya dönüp, ona bir gülümseme attım. Ama bu seferkinin her ne kadar sahte gözükse dahi gerçeklik payidar vardı. Odadan ayrılırken, içimi garip bir his kapladı, daha önce hiç yaşamadığım türden. Bir ferahlama gibi üstümdeki tüm yükler rüzgardaki tüyler gibi uçuşuyordu adeta. | |
| | | | Eyes Rutherford
Tokyo Üniversitesi Öğrencisi | Hukuk Bölümü | Yaratık Avcısı
Mesaj Sayısı : 128
Yaş : 32
İş/Hobiler : Yaratık avlamak & Ray'i memnun etmek & Yatak odasından ayrılmak için isyan etmek & Yatak odasından ayrılamamak ve yeniden Ray'i memnun etmek & Ray'in sinirlenmesini sağlamak & Ray'i sinirlendirememek ve sinirlenmek & Sonunda vazgeçip Ray'i kıskandırmaya çalışmak
Lakap : Son vampirin baş düşmanı ve yatak arkadaşı, yaratık avcısı
Nereden : Ray ile birlikte yatak odasından *k8* & Kız arkadaşıyla barlardan & canavarlarla sokaklardan & Arkadaşlarıyla partiden
| | Konu: Geri: Müzik Odası Paz Eyl. 19, 2010 10:47 am | |
| Ayağa kalktı ve yanıma geldi.
“Anahtarı mı istiyorsun.”
Cebinden anahtarı çıkardığını gördüm fakat elimi ona uzatmama yetecek kadar süre tanımadı bana ve ne olduğunu anlamadan kendimi yerde yatar buldum. Yüzünü boynuma yaklaştırdı. Kaskatı kesildim.
“Sana anahtarı vereceğim. Ama özgür olduğunu sanma. Sakın gidipte birine benim hakkındakileri anlatayım deme. Unutma yaralanırım ama ölmem, seni süründürürüm.”
Ayağa kalktı ve kapıya gitti. Tüm yaptıklarını hala beni bıraktığı pozisyondan izliyordum. Tek bir hamlede açarken kapıyı bana bir sırıtış yolladı ve çıktı gitti. Odanın tüm sessizliği üzerime çöktü. Yattığım yerde kaldım uzunca süre. Ne yapmam gerektiğini hala bilemiyordum. Birilerine anlatmak? Hayır, bunu yapamazdım. Sadece beni tehdit etti diye değil, saçma olacağı için. Hayal ettim birine söylerken bu durumu. “O kişiye İngilizce öğretmeninin vampir olduğunu söylüyorum aval aval yüzüme bakıyor. Kesinlikle fazla film izliyorum diye benimle dalgada geçiyor. Boynumdaki yara izlerini göstersem? Hayal kaldığı yerden devam ederken söylediğim kişi öğretmene iftira atmaktan bana bağırmaya başlıyor.”
Derin bir nefes aldım. Aklımı başıma getiren açlık duygusuydu. Ayağa kalktım yavaşça. Flütümü aldım kapıya doğru ilerledim. Duraksayıp üzerime baktım. Tuhaf bir şey arıyordum. Farklı! Hayatım değişmişti tamamen bu odada ve hiçbir şey değişik görünmüyordu. Kaşlarımı çattım ve odaya baktım. Piyanoyu görünce irkildim ve hızlıca dışarı çıktım. Eğer okul bittiyse eve gitmeliyim! Aklıma gelen düşünceler bunlardı. O odada yaşananları orada bırakmışım gibi tamamen sildim düşüncelerimden. En azından şimdilik... | |
| | | | Raymond A. Grosvenor
Eski Profesör | Son Vampir
Mesaj Sayısı : 222
Yaş : 113
İş/Hobiler : Kan emmek, gece dolaşmak, Eyes ile oynaşmak.
Lakap : Siyah Narsist | Son Vampir
Nereden : "neca ne neceris"
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 20, 2010 10:11 am | |
| out: asdsdf güzel de nasil devamlicaz biz.? | |
| | | | Tom M. Anderson
Moderatör
Mesaj Sayısı : 147
Yaş : 31
İş/Hobiler : sup?
Lakap : nope
Nereden : sup?
| | Konu: Geri: Müzik Odası Ptsi Eyl. 20, 2010 3:16 pm | |
| Out: Sen nasıl saat birde buraya girdin lan O.o *Yarım gün mü desu O.o* | |
| | | | | | Müzik Odası | |
|
Similar topics | |
|
| | Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
