remen evi

yas tahtaya basmıstım anlasılan uzulmustum onun adına yanlızlıgının altındakı sebeb bu olmalıydı
umursamaz bır tavırla "Bilmem belki varlardır " neyını umursıyacaktım bızı yurt kapılarına bırakan kısılerı eskıden annemı anlatırdı abim sımdı bana annemı anlatacak kımse yok ozaman aılemde yok ...
acaba sokaktamı kaldı bu yuzden mı burda bu cocuk evsız mı kaldı ama 3 yıldır evsız olamaz yanı sımdımı sokaklara atıldı ah bu ınsanlar cok acımasızlar bu yasta kucuk sayılmasada sokakları tanımayan bır cocugu sokaga atacak kadar hemde " evsizmi kaldın yoksa bu saatte o yuzden mi burdasın?" pat diye hışımla cıkmıstı cumleler agzımdan ...

" sadece evsız kalman cok kotu olurdu evden atılman bu sokaklar sana gore degıl"duraksadım ne tepkı vercegıne baktım yıne anlamadıgım ifadedeydı suratı

"bundan kısa bır sure önce gidiyordum ama kaydımı aldım yenı basvuru yaptım bakalım kabul edılmeyebılırım " dedim boguk bır sesle ya neden kaydımı aldıgımı sorarsa ne dıyecektım gercegı anlatmalımıydım ... tabıkıde anlatacaktım
out gercekten yakında sulaleye ıncez

10 yıldır uyuyormuydu bu cocuk nasıl olurda oyun oynamaz
"o halde 10 yıl sonra ılk rakıbınle tanısmak nasıl bır duygu " gulumsedım daha dorusu sırıtmıs olabılırım masaya remen parasını ındırıp gencın parasını almasını istedıgımı goz ucuyla bellı ettım
" hey paranı al zaten bır sey yemedın jeton alırız senın paralarınla hem işe yararlar "
fazla cıddı ve suratsız gozukmek istemdığım için gulumsedım zorla gulumsememıstım ama yanlıs anlasılmasından korktum kendımı zorlamayı sevmıyorum

nekadar sacma bır cumle kurmustu anlasılan kafasını toplayamıyordu oyun degıl sakin bır seye ıhtıyacı vardı operaya fılan gıtmelıydı bu dedıgıme seslı bır kahkaha patlatmak istedım ama olmazdı
"yakınlarda bır playstation var oraya gıdelım biraz pes oynarız " beni takıp edecegını bılıyormus gibi remen evinden çıktım cıngırak sesı benden sonra tekrar yankılandı
Kapıdan cıkar çıkmaz keskın soguk tenımı kestı ben bu kadar saglıklıyken üşüyordum peki o acınacak durumda acaba ikinci ceketimi ona vermelımıydım çok inceydi üstündekiler
"hey sen üşümedin mi dostum ?"
şasırmıs bır ifadeyle suratıma baktı ne diyecegını merak etmıştım doğrusu üşüdüğünü itıraf edemeyecek kadar gururlu gözüküyor

bilgisayar yok yada eskıden atarıler vardı super marıo fılan onun cok daha ılerlemıs halı inanamıyorum sana" dedim ve gülümsedim
üşüdüğü acıkca bellıydı hırkamı çıkartım yarı şaka yarı cidddi
" hey bunu giysen iyi edersin bedenine hiç mi acımıyorsun "
dayanamamıstım herkesın işine burnunu sokan bırı olarak milletin üşümesine bile karışıyordum ama kımsesız bır cocugun hasta olmasının ne kadar kötü oldugunu bılıyorum en acısıda yanlız kalmak belkıde en cok ıhtıyacın oldugu zamanlar kafamı ona çevirdim ,yüzünden hırkamı çekti anlamsız ifadesini gözlerme dikti istemsizce sırıttım her zman yaptığm gibi
out: bır playstation cu acayım barı remencıden cıktık yada sen ac :D

" hey huysuz musun sen üşüdüğün açıkca belli ne yapmayı planlıyorsun hasta olup ölmeyi filan mı? yasamalısın hayata inat ve giy sunu artık" umursamaz tavrımı yenıden takındım kımsesız olmak ona verılen bedene ilgısız olmayı gerektırmez kı hızlı adımlarla onun onune gectım " dostum hadı gıyde takıp et" sırttım ama gormemesı lazımdı yoksa gıymezdı uşuse bıle gıymezdı eminim ....
ama giymeliydi artık ilerledim sokak haylı sessizde köşe başından itibaren insan seli olacağına adım gibi eminim bu saatte orası insan kaynıyordu acaba insanlardan ürkermiydi
bu dediğime ben bile güldüm içimden uzaylımıki bu korksun mılletten gercı insan kılıgına gırmıs bır uzaylıya benzemıyorda değil hani salonun önüne gelince durdum yavas adımlarla içeri girdim peşimdende eyes ...