Yabuki Eiji No Hausu

Mesaj Sayısı : 12 Yaş : 34

Bildiğin bekar evi işte -_-

Konu: Geri: Yabuki Eiji No Hausu Ptsi Ocak 25, 2010 11:12 pm

Ahh, bundan sonra nasıl biriyle yaşayacağımı merak ediyorum doğrusu. Tamam, buraya paketleme servisiyle gelmemiştim, bu yüzden yanına gönderildiğim şahsı tanımıyorum bile. Pekala, bir toparlanması şart olmuş evin şu haline bakınca yüzümü ekşittim. Bir robot olabilirim ama benimde duygularım var canım! Yani , uzun lafın kısası, tuvaletleri temizlemem için elime bir diş fırçası verirse ilk önce detaylı olarak tuvaletleri, sonra aynı fırçayla da onun dişlerini fırçalarım..

Pekala, işte geliyor.. Demek istediğim, kapının anahtar deliğinden gelen tıkırtıları duyabiliyorum. Acaba kendimi bir buzdolabı kutusunun içine koysam daha mı normal olurdu? Ahh, herneyse.. Eninde sonunda görmeyecek miydi beni zaten.. Yani, bu demek oluyor ki, orama burama kurdele takmama gerek yok. Uhhmm, her ne kadar kurdeleleri sevsemde.. Ah, herneyse...

Kapı açılır açılmaz üstüne atlayacağımı sanıyorsa çok yanılıyor. Zira ben bir 'catboyum', 'dogboy' değil. Ellerimi ceplerime sokarak içeri girecek kişiyi beklemeye başladım. Ah evet, bu sefer 'gerçekten geliyor...

Mesaj Sayısı : 12 Yaş : 34

Ah sıkıcı bir okul günü, haylaz ve bize laf sokmaya çalışan öğrenciler, okulun en olmadık yerlerinde öpüşen çiftler... Yani normal bir iş günü. Ceketimi birbirine temas eden işaret ve orta parmaklarıma asmış ve sırtıma doğru atmıştım. Anahtarı çevirip kapıyı açarken dün gece sipariş ettiğim love-robot'ı unutmuştum bile. İçeri girip boş ve anlamsız gözlerle karşımdaki kedi-çocuk-robota baktım. Dün gece verdiğim sipariş aklıma o sırada dank etti. Ama hey... BU ERKEK??!! Belimi geriye doğru eğip başımı kapıdan dışarıya çıkartıp evimin numarasına baktım. Doğru gelmiştim. Peki o zaman 'O' mu yanlış geldi? Sonunda ağzımı açma zahmetine girip konuşmaya başladım.

"Sen kimsin be?"

Konu: Geri: Yabuki Eiji No Hausu Salı Ocak 26, 2010 12:01 am

Yüzüme bir gülümseme oturtarak gözlerimi devirmemek için büyük çaba sarfettim fakat olmadı işte. Peki, ben dünyanın aynı anda hem sırıtabilen, hemde gözlerini deviren ilk kişisiyim.. Hostesler gibi çıan sesimin altındaki gerginliği başarıyla gizlerken, sözü ben devralmıştım..

"Eiji Yabuki? Ah, ben Necoco! Öncelikle, beni satın aldığınız için teşekkür ederim."

Ahh.. Sanırım kaşımın altındaki kaslar seğiriyor... Ortaya nasıl bir görüntü çıktığının ben bile farkında değilim, olmakta istemiyorum.. Zira satın alındığım için sevindiğini belirten tek varlık ben olsam gerek!

Mesaj Sayısı : 12 Yaş : 34

"Eiji Yabuki? Ah, ben Necoco! Öncelikle, beni satın aldığınız için teşekkür ederim."

...

...

...

"Hiieeekkk??!!"

Evet, çizdiğim bu Einsteinvari portreyi gururla size sunuyorum. [-.-'] Pekala... Ne yani? Önümdeki robot benim dün aldığım şu 'bayan' olan robot olduğunu mu iddia ediyordu? Gözlerimi ona diktim.

"İyi de sitede bir kadın resmi vardı."

Açıklama bekleyen şüphe dolu gözlerim onun kulaklarına takıldı birden. İçimden bir ses gidip onun kulaklarına dokunamı söylese de içimdeki bu hissi bastırabiliyorum. Umarım bu günü 'kazasız belasız' atlatabilirim...

Konu: Geri: Yabuki Eiji No Hausu Salı Ocak 26, 2010 12:51 am

Pekala; seğiriyor, seğiriyor! Bu sefer ciddi ciddi kaşımın oynadığını hissedebiliyordum.. Ne yani, bu adam sır fantezileri için mi bir Neco almıştı?Hmm, mrrr...Öhüm, herneyse...

" Evet.. Siz sipariş ettiniz, ve bende geldim... "

Olay-Bundan-İbaretti!... Ah, herneyse.. Şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Kulaklarımı oynatarak, en şirin halimle ona bakmaya çalışıyordum. Uhhmm, Belki zilyonunc defadan sonra anlaşılır herhalde, ha? Yani, illa bir Neco olduğumu ispat etmek içim pillerimi çıkamam gerekmiyordur umarım...

Mesaj Sayısı : 12 Yaş : 34

Gözünün seğirmesini görmemezlikten gelip içeriye girdim. Evet, sonunda evime girebildim! [-_-']
" Evet.. Siz sipariş ettiniz, ve bende geldim... "

Pekala, onu geri iade edebileceğimi sanmıyorum. Zira onu internette görüp rasgele sipariş etmiştim. Ki şu anda da geçmiş'e girip o siteyi arayamam. Buna alışsam iyi olacak. Ceketimi askılığa asıp kendimi kanepeye bıraktım. Ah, bir okul bir insanı bu kadar mı çok yorabilir? Ayaklarımı önümdeki alçak ve uzun sehpanın üstüne koyup arkama yaslandım. Gözlerimi kapatıp biraz dinlenmeye başladım. Ama ayaklarımın bile ne kadar yorulduğunu ancak fark ediyorum.

Ah... İşte sessizlik işte huzur... Evimde tek başına olmanın verdi-... Ah lanet! Evimde tek başıma değilim ki! Şu kedi-çocuk var. Ee? Onunla ne yapacağım ben şimdi? Onca para verdim şimdi de kullanamıyorum iyi mi? Tek gözümü açıp onu aradım içeride.

"Yemekte ne yersin?"

Konu: Geri: Yabuki Eiji No Hausu Çarş. Ocak 27, 2010 3:55 pm

Sonunda içeri girmeyi başarabildiğinde kendini kanapeye attı ve kollarınıda kenarlarına atarak ayaklarına önündeki sehpaya uzattı. Ehh, benimde öylece ayakta durmamı beklemiyordunuz değil mi? Bende hemen yanına sıvışıp ellerinş 'kendi' dizlerimin üzerine koydum. Bir süre rahatmış gibi görünen yüzü daha sonra kasılmaya başlamış, gittikçe huzursuz bir hal almıştı. Bense ona sadece bakıyordum. Tek gözünü açıp odada arandıktan sonra bana kitledikten sonra 'yemekte ne yersin?' diye sordu. Nyaaaahh!!.. Ben bir kedi sayılırım, unuttunuz mu? Az yeşillikli ve bol balıklı bir yemeğe asla hayır diyemem elbet.. Ve az önceki sinirli 'ben'in aksine, hep öyle olmadığımı belirtmek isterim. Zira yeni sahibim olan adama şöyle bir bakınca, aslında çok şirin bir parça olduğunu farketmiştim. Kollarımı iki yana açarak 'Sushiiiğğğğ!!!' diye böğürmemi koca bir şaşkınlıkla karşıladıktan sonra mutfağa geçtiğinde bende onun peşinden gittim. Alışacaktı, yani bana alışmak zorundaydı. Beni onu memnun edebilmem için almıştı, süs diye durmam için değil! Mırlayarak parmak ucumda omuzlarının üstünden tezgahtaki balığı gözlerimle kesiyordum. Pekala, bu davranışımdan rahatsız mı olmuştu yani? Yoksa gittiği [geldiği] yer her neresi ise onu çok mu germişti. Eğer böyleyse ve onu rahatlatmam için yapabileceğim bir şey varsa mutlaka yapardım. Yani, biliyorsunuz.. Ben bunun için üretildim, değil mi?

Mesaj Sayısı : 12 Yaş : 34

'Sushiiiğğğğ!!!'

Eh bir robot-kedi-çocuk böyle böğürünce insan ister istemez şaşırıyor. Ben mutfağa geçerken -Tanrı'ya şükür ki yanımda gerekli malzemeler var- o da benim peşimden geliyordu. Alışkanlık üzerine pek dikkat etmeden kestiğim balığa ağzının suyunu akıtarak bakan Necoco'ya -adının bu olduğunu söylemişti değil mi?- arada bir kaçamak bakışlar atıyor, balığa direk atlamasını engellemek için balıkla arasında girmeye çalışıyordum.

"Sen neden biraz içeride oturmuyorsun? Ben sushiyi yapar yapmaz gelicem."

Gözlerimdeki kesinlikle bir 'Git-de-kendi-işine-bak-Konsantremi-toplayamıyorum!' bakışıydı. Mesajı aldığını umarak önüme döndüm ve bilmiş bir tavırla kapattığım gözler eşliğinde balığı kesmeye devam etmeye.

"Ah lanet!"

I-hı evet. Lanet! Elimi kestim. Pekala evde hiç yarabandı kalmadığını, son kalan yarabandını geçen sefer ki kesikte harcadığımı hatırlıyorum. Peki ben bu parmakla nasıl balığı kesmeye devam edeceğim?!

Konu: Geri: Yabuki Eiji No Hausu Perş. Ocak 28, 2010 12:00 am

Lanet olsun! Eiji belkide biraz sola veya sağa kaysa, tezgahtaki şu gözlere şenlik balığı kapabilirdim ama yapmıyordu işte. Yumruklarımı dışarı doğru çıkarttım ve alt dudağımı bıkkınlıkla kaldırdım."Sen neden biraz içeride oturmuyorsun? Ben sushiyi yapar yapmaz gelicem." Bu sözlerinden sonra arkasından çekildim, fakat içeri gitmedim. Kapının ağzında her an fırlayıp balığı kapmaya hazır bir pozisyonda öylece oturuyordum. Ve Eiji 'Ah-ben-her-şeyi-bilirim-ve-bak-gözlerim-kapalı-yemek-yapabiliyorum' havalarındayken parmağını kestiğinde, oradaydım. Hemen fırlayıp 'Ne oldu? Ha? Ha? Ahh.. Dokununca... Canın yanıyor mu?' diye geveleyerek büyük bir aptallık edip güya yarasını kontrol etmek için kan boşalan yere kendi parmağımı değdirdim. Eiji bana 'lanet-olası-aptal-kedi!' bakışı atarken ben de paniklemiş, ne yapacağımı bilemez olmuştum. Bu sefer bileğinden tutup tezgahın yanındaki lavabonun içine doğru tuttuğumda, tutumlu ve ciddi bir hava takınmıştım. Suyu açtıktan sonra hemen yanındaki tezgaha doğru yan yan iki adım attıktan sonra 'Ben yapabilirim..[UoU"]' diyerek azılı bıçağı elime aldım. Sanırım, yapabilecektim. Yani, balıklar sushi için hazır hale gelmeden bitmezlerdi...

Eiji'nin bağırması beni demin çok ürkütmüştü, itiraf ediyorum. Zira ben tamamen yarım bir kolla karşılaşacağımı düşünmüştüm. Gergin bir ifadeyle suyun altına tuttuğu eliyle[parmağıyla] ilgilenirken ona hayran hayran baktığımın farkına vardığımda ışık hızıyla kafamı çevirdim. Yinede arada kaçamak kaçamak bakmaktan geri kalmıyordum. Ama, hey! Ne var biliyor musunuz? Bu balıklar kendi kendilerine temizlenip kesilmiyor ve eğer Eiji işimi yapmayıp ona baktığımı görürse büyük ihtimalle beni bir güzel tersleme potansiyeline sahip olur...

Fakat ona bakmadan edemiyorum işte! Cidden gergin ve umursamazmış gibi bir hava takınmaya çalışırken elimdeki bıçağı bırakıp kestiğim balıklardan iki parçayı ağzıma attım ve yanına gittim. ' İşinde çok yoruluyor olmalısın, Eiji. Belliki çok gerginsin.. Bırak, tüm gerginliğini alayım. ' Yakasından tutup kendime doğru çekerek dudaklarına yapıştığıma ben bile şaşırmıştım. Ah, hadi ama.. Bu benim görevim değil miydi zaten? Peh, gerçi karşımdaki onun kadar hoş olmasaydı buradan kaçabilirdim sanırım. Beni ittirmeye çalışsa da boynuna doladığım kollarımı çekmiyordum. Bu sırada kuyruğumu pantolonundan içeri sokarken genizden gelen bir bir mırlamaya mani olamıyorum... Ah, lanet olsun!

Mesaj Sayısı : 12 Yaş : 34

Gözlerimi kapatmış, kaşlarımı da çatmıştım parmağımı soğuk suyun altında tutarken. Ah Tanrım! Şu işe bak! Bir kedi-çocuk ile sushi kavgası yapıyordum! Bu çocuk bir dişi olsa hadi neyse diyeceğim... Ama bir erkek ile... Meeh.. Her neyse...

Ben sinirli bir tavırla parmağımdaki sızının önce uyuşup sonra yavaş yavaş kaybolması ile çatılmış kaşlarımı serbest bırakıyordum. Ben huzurla gözlerimi kapatmışken, bu aptal kedinin beni 'arkadan vuracağını' nereden bilebilirdim ki? Bir anda üstüme atlamış, beni boğarcasına kollarını boynuma dolamış ve nefes alma yetimi kaybetmem için dudaklarını dudaklarıma yapıştırmıştı resmen. Ve pantolonumun içinde bir şeyler geziyor. Her bu... Ah sakın bana... Boxerımın içine girdi ve... Ah hayır!

Aptal kediyi üstümden atmaya çalışırken bir yandan da onun mırıltılarını bastıramayan çığlıklar atıyordum bir çift dudakla mühürlenmiş ağzımdan. Onu itmeye çalıştıkça daha çok geliyor ve daha sıkı sarılıyordu. Ah hayır bu şey içime giriyor. Hayır... Hayır! HAYIR!

Koca bir çığlık ile dudaklarımın onun dudaklarından ayırdım. Hâlâ onu itemiyor olsam bile daha rahat nefes alabiliyordum. Eh, tabii bir de şu aptal kedi 'namusumu kirletmemiş' olsa daha rahat olacaktım. Dirseklerimi yere koyarak onlardan destek almış, ve acıyla buruşturduğum yüzümü ondan gizlemeye çalışmıştım. Ama nafile... Kesik ve hızlı nefesler alıyor bir an önce beni bırakması için yalvarsam mı diye düşünüyordum. Ah olaya bak! Kendi paramla bir kedinin altında duruyordum.

Hah? Ne oluyor? İçime soktuğu şey kendi kuyruğu mu? Ah iğrenç! Ve... Ve... Ve... UGH! Kuyruğunu ileriye ve geriye doğru hareket ettiriyor! Tanrım kurtar beni! Ve ah, şu yüzümdeki aptal ifadeyi de silmeliyim...

Konu: Geri: Yabuki Eiji No Hausu Paz Şub. 21, 2010 8:26 pm

Eiji'nin tam ben asıl 'görevimi' benimsemeye başlamışken dudakları dudaklarımda olmasına rağmen böğürmelerine pek aldırmamaya çalışmıştım ama dediğim gibi, tam yaradılış nedenimi ona ispat ederken attığı çığlıkla başını geriye çekmese, o desibelle sanaklarımdan kafamı bir balon gibi gerip, yemin ederim kafamı kopartabilirdi. Yere çökmüş, nefes nefese kalmış olmasını koca bir şaşkınlığın ardından pis bir sırıtışın getirdiği azmanlıkla kuyruğumu içinden çıkarma zahmetine girmedim, hatta çığlık atmayıp yerine dişlerini sıkmasına güvenerek gidip gelmeye bile başladım. Onu zorladığımın farkındaydım, ve aslında şimdiki kadar acı çekmese ve deminde şaşkınlığından yararlanmamış olsaydım belki beni mikro çiplerime kadar ayırabilirdi, bu yüzden rahatladığından emin olduğumda hala beni öldüreceini belirten dalgalar yaymayı kesmez ise kendimi onun odasına kapatıp beni kağı önüne atmayacağına veya vidalarıma ayırarak hayatından çıkarmayacağına söz vermezse tam bir 'cat mode on' olup onu tüm kalbimle sevdiğimi söyleyecektim. Sağ elimle onun erkekliğini kavrarken sol elimlede gergin yüzünü çenesinden tutup kendime çevirdim ve yüz ifademi 'masum kediden' çevirip 'yaramaz küçük velet sırıtışı'mı takınarak baktım ona...

İşte! Ona gerginliğini alacağımı söylerken hiç bir yalanım yoktu ve avucumun içindeki peniside bunu kanıtlıyordu. Bilmiş bilmiş 'ben sana demiştim' diye bir bakış attım ona. Oda anlamış olacaktı ki, başını çevirmeye yeltendi ancak ben ona ' Eğğijiğğğğ!! ' diye arkadan sarılınca dizleri bu ani şoku kaldıramayarak devrildiğinde hala içinde olduğumdan bu acı vermiş olacaktı ki yüzünü ekşitti. ' Seni seviyorum, Eiji.. ' En masum halimi takınmam sağ elimde hissettiğim sıvıyla önceki sırıtışıma bıraktı yerini. Hah! Bunu, sevgimin bir karşılığı olark aldığımı adıymış gibi biliyordu ve bu, ayrı bir keyiflenmeme neden oluyordu..

» Yabuki Eiji