Rp - Matvey Ivan Aleksey&Alexander Rutherford

Hard Rock? Sadece tanımını biliyordu, bir kaçta bu tarzı benimsemiş grubu. Hatta yakın bir arkadaşının hobilerinde fark etmişti ilk kez, Hard Rock müzik denen şeyi. Matvey genellikle klasik, jazz, blues tarzında dinlemeyi tercih ederdi. Müziğin dinlendirici olmasında karar kıldığı için rock dinleyecekse bile slow şekilde olan parçaları tercih ederdi.

Bu gece bir fark, bir ilkti Matvey için. Kafasının karışık olduğu zamanlarda genellikle hiç yapmamış olduğu şeyleri yaparak aklındakileri dağıtmayı tercih ederdi. Şimdi ailesinden, çok iyi tanıdığı Rusya'dan binlerce kilometre uzakta; Tokyo'nun sokaklarında soy ve köken olarakta 'yalnız' başına dolaşıyordu. Aklında biriken zilyon tane şey. Dikkatini çeken "Hard Rock Cafe"sine girmeye karar verdi.

"Birazcık gürültü... Belki iyi bile hissederim."

Emdiği dudakları arasında gevelediği bir kaç kelimenin ardından cafeye girdi, barmenle sözleşmiş gibi önüne oturdu ve çok çok iyi olmayan Japonca'sıyla çekinerek; tekila istediğini belirtti ve hemen cafeyi incelemeye koyuldu. Onun huyuydu bu, eviymişçesine her ayrıntıyı kaydetmeye başladı.

Mesaj Sayısı : 9 Yaş : 33

Ahh...Rocktan nefret eden birisi olarak böyle bir yerde ne işi olduğunu bile bilmiyordu.Aslında sadece meraktan girmişti içeri ya...Gitar çalmayı bilmesi/sevmesine rağmen rock tarzı ona uymuyordu.Belki biraz nu-metal.Ancak Rammstein gibi gruplardan nefret ediyordu.Nedenini bile bilmese de ne dediğini bile anlamadığı şarkıları dinlemeyi sevmiyordu.Bu ona göre değildi.Başını ağrıtacak müzik türlerinden daha çok,onu rahatlatan müzikleri dinlemeyi severdi.Aslında belli bir tarzı yoktu bile.

Japonya'ya sadece çizilebilecek şeyler olduğunu duyduğu için gelmişti.Başka birşeyi düşünmemişti bile.Japonya...Çokta müthiş bir ülkeydi ya.Kadınları,evleri,geleneksel kıyafetleri...Herşeyiyle fazla güzeldi.Belki de burada kalabilirdi.Kararını değiştirmesi an meselesiydi.

Oturduğu yerden kahvesini yudumluyor ve insanları süzüyordu.Hepsi çekik gözlü,bazıları aşırı çirkin,klasik japon tipli...Kimisinin gay olduğu her yerinden anlaşılıyor,bazıları ise sadece koca bulma vaadiyle gelmiş.Burası bar bile değildi ki.Sadece bir kafeydi ve buna rağmen bu kadar çok insan çeşidi bulunuyordu.

Gözlerini sağa kaydırdığında kuzgun rengi saçlar ve hiçte japon ile alakası olmayan gözler ilgisini çekmişti.Bembeyaz bir teni vardı adamın.Nereden geldiğini merak etmişti.Aşırı güzel görünmüştü gözüne.Cebinden kalemini çıkarıp peçetenin üstüne karalamıştı çoktan onun yüzünü.Unutmaması gerekiyordu ya...

"Ah...'Fantastic!' bile az kalır yanında~!" dedi kısık sesle.Yüz ifadesi pekte değişmiş değildi ya.Tipik ingiliz soğuk kanlılığını gösteriyordu yine.

Her zaman hissederdi. Birisi onu izlediğinde, kesinlikle hisseder ve hemen başını çevirip kendisine bakan birinin olduğunu mutlaka görürdü. Bu kez de öyle hissetmişti.

Elindeki tekila kadehini sıkmaya başladığı anda nedense huzursuzlanmıştı. Bir an için en son okuduğu romandaki suikast betimlemesi aklına gelmişti. 'Barda içkisini yudumlarken kiralık bir katil tarafından öldürülen genç'. Ah... Şuan da betimlenen o tabloya ne kadar da uyuyordu Matvey!

Hala kadehini sıkıyorken birden geriye döndü. Bar taburesinin üzerinde kalakalmıştı. Kalakalmıştı.

Sevinse miydi, üzülse miydi? Çekik göz görmekten bünyesi alt üst olmuş gibi hissettiği anda karşısındaki şahsın bebeksi yüzüne özenle yerleştirilmiş gibi duran yemyeşil ve iri gözleri... İlgiyle bakan, iri yeşil gözler... Matvey, içinde bir yerlerin epey heyecana boğulduğunu hissediyordu. Her zaman aldığı nefesleri ne kadar da keskin olmaya başlamıştı!

Önüne döndü hemen. Elindeki kadehi fondip yaptıktan sonra hızla ayağı kalktı ve kendisini ilgiyle takip eden gözlerin sahibine doğru yavaş yavaş adım atmaya başladı.

Bir şeyler çizdiği belli oluyordu. Eh, ilgili bakışlarından da Matvey kendi portresini göreceğini anlamıştı. Bunu bilerek, rahat bir şekilde başka bir milletten olduğunu anladığı şahsın hiçte uzağına olmayacak şekilde, dibine oturarak; başını omzu üzerinden uzattı.

"Basit bir peçete... Bir peçeteyi güzelleştirebilen birinin olduğunu bilmiyordum. Ah, o parmaklar... Özenle yaratılmış gibisin."

Nefeslerini hissettirmek için daha da dibine girmekten çekinmeyecekti. Hissettiği çekim, içinde birikmeye başlayan ihtiras... Öyle keskindi ki!

Mesaj Sayısı : 9 Yaş : 33

Onu uzaktan seyrederken elini yüzüne koymuştu.Aldığı zevk yüzünden okunuyordu ya.Aslında adama çaktırmadan bakmaya çalışsa bile 1 dakika bile gözlerini üzerinden ayırmak istemiyordu nedense.Hoşuna gitmişti.Biraz kadınsı,fazla erkeksi...Herşeyi bir arada bulundurabiliyordu yüzünde o adam.Nasıl böyle olabildiğini merak ediyordu.Hoş ya,Alex'in de kadınsı yanları bulunmuyor değildi.

Kahvesinden tekrar bir yudum alırken elindeki kalemi bırakmıştı,biraz parmaklarının ağrıdığı söylenebilirdi.Çünkü hiç tanımadığı adamı hiç kaçırmadan olabildiğinden hızlı çizmeye çalışmak...Zordu.Biraz da manga tarzı bir eskiz yaptığı söylenebilirdi ya.Yine de bu peçeteyi yanına alıp,evde adam gibi çalışacaktı.

Adamın kendisine baktığını farkettiğinde soğukkanlı bir ingiliz olmasına rağmen içten içe "Aman tanrım!" modundaydı.İnanmak zor olsa da o bile utanıyordu ya.Farkettirmese de...O yanına doğru gelirken istemsizce elindeki kalem ve peçeteyi saklamaya çalışmıştı.İnsanların kendisine ve çalışmalarına bakması onu biraz rahatsız ediyordu ya... Adam yanına yaklaşıp konuşmaya başladığında...

"Basit bir peçete... Bir peçeteyi güzelleştirebilen birinin olduğunu bilmiyordum. Ah, o parmaklar... Özenle yaratılmış gibisin."

Kendisine ettiği iltifatlar yüzünden yüzü kızarmıştı,onu bile başını eğerek saklamaya çalışıyordu ya.Yine de belli ediyordu kızardığını.Adamın nefesini hissettiğinde ise istemeden "Nh..." sesini çıkarıp ondan kaçarcasına sandalyesinde döndü.

"Özür dilerim,izin almadım ama...Ve iltif...İltifatlarınız için teşekkür ederim..."

Eliyle ağzını kapatıyordu yüzünün kızarmasını saklamak için.Kekelemiş miydi? Ah...Tam bir hayal kırıklığıydı.Ah...Hadi ama,karşısındaki bir erkekti.

Hangi milletten olduğunu bilmiyordu. Yanındaki bebeksi yüze,hatlara sahip oldukça iştah açıcı bu erkeğin adı neydi? Nereden geliyordu? Hiçbir şey bilmiyordu Matvey. Onu her ne kadar tanımıyor olsa da şuan için epey utandığını ve yüz ifadesini saklamak için kendisine arkasını döndüğünü anlamak hiçte zor değildi. Gülümsedi... Niyeyse "Bebeğim" demek için derin bir arzu hissettiği, özenle yaratılmış erkeğe yaklaşmayı kesti. En azından şimdilik...

Masaya baktı,içtiği kahveye. Yarılanmış fincanı eline alıp fincanın kenarlarındaki kahve izini diliyle yavaşça silmeye başladı. Kahve aromasını tatmak bile arzusunu kabartıyordu.

"İçki yerine,kahve içmek... Hım, böyle bir ortamda doğal ama korkarım ki benimle bir gün kırmızı şarap tüketmeye davet edeceğim seni... Üstelik çizim yeteneğinin bu peçeteyle sınırlı olmadığını biliyorum... Eserlerini görmek istiyorum."

Birazcık daha durdu Matvey ama daha fazla dayanamadı. Onun ensesine dudaklarını yakınlaştırdığında gözlerini kapatmıştı çoktan.

"Adın ne... Bana adını söyle..."

Matvey için cehennemin en derin yerinde bir cennete rastlamak gibiydi şu anlar. Dibinde tenini hissetmek için çıldırdığı bu şahsı tanımak,ona sahip olmak için öyle bastırılamaz hislerle dolup taşıyordu ki... Kontrolden çıkmaktan korkuyordu. Muhafazakar bir Japon cafesine olmadığına dua etti. Yoksa etrafında yadırgayan bakışlarla uğraşmak zorunda kalacaktı bir de.

"Herkesin kendi havasında olması ne kadar iyi... Benimse genlerime kadar duyduğum çekimi yadırgamayan birinin olmaması ne iyi... Değil mi?"

Onu çevirip kendisine çekerek öpmek için nasıl da çıldırıyordu!

» Matvey Ivan Aleksey
» Eyes Rutherford
» Rutherford'un Dairesi