Kaçış

Neler oldu. Tam olarak neler yaşadık şuncacık günde. Niye kendimi farklı hissediyorum. Belki hep ayni şekilde yaşıyorum ama azda olsa; yani iki yüz yılda bir yeni şeyler hissetmek gerçektende güzel. Bir anda yeniden ülke değiştirmek zorunda kalıyorum ve kendimi ne dilini ne kültürünü bildiğim bu yabancı ülkede, bu keyif dolu adada, Japonya’da buluvermiştim. Bir anda hayatimi kurmak için İngilizce öğretmeni oluverdim ve okulda karşıma bir İngiliz çocuk çıktı. Kani benim için karşı koyulmaz güzellikteydi. Vücudu, aşırı saftı. Bu onu beklide düşündüklerimden de güzel kılıyordu. Ve şimdi onun peşi sıra Japonya’nın ana şehri olan Tokyo’dan ayrılmış, bir trene derdimi zorda olsa anlatarak binmiştim. Buradakiler İngilizceden anlıyordu ama konuşmalarında gerçekten problem vardı. Ve en sonunda yine trenden inerken, hala Japonya’da olmama rağmen yeni bir yere ayak basmanın verdiği gurur ve gariplik duygusu ile yürüyordum, tokyo’dan daha eski gözüken bu şehrin sokaklarında. Burası teknolojiden daha bir ayrılmış gibiydi. Artik tüm dünya öyle bir teknoloji çılgınlığına kapılmıştı ki bunun gibi eski bir yer bulacağımı düşünmemiştim. Durumu çok uzatmadan, hemen aradığım kişinin yanına gittim, yine onu ilk bulduğumdaki yöntemi kullanarak, bana diğerlerinden daha çekici gelen o çiçeğin kokusundan. Eski bir eve girdim, adim adım merdivenleri tırmandım ve bir tek yatağın bulunduğu yatak odasına girdim. Eyes neden böyle yerleri severdi ki? Onu orada gördüm benim biriciğim, orada gerçek bir peri gibi uyuya kalmıştı. Yanına kıvrıldım eski ve büyük yatakta, onu kendime doğru çektim. Sarıldım ona, tek çıkış yolum oymuşçasına sarıldım, bu sonsuz hayattaki tek kaçışımmışçasına, hayattaki tek sahip olduğum şeymişçesine…
out: hayir, gayette kisa oldu xD

Onu nasıl bulmuştum. O hala bana bu soruyu sorabiliyor muydu hem de ne olduğumu bilmesine rağmen. Mutluluk veya aşağılamaktan çok daha farklı bir gülüş çıktı ağzımdan. Buna bile şaşırmasını garip bulmamıştım aslında. Neden güldüğümü söyleyemeyeceğim ama o soruyu bana sorarken onu çok sevimli bulmuştum. Yuvarlak yüzünü –en azından benimkinden daha yuvarlak sayılırdı- avuçlarımın arasına aldım. “Eyes, senin için geldim.” Evet, bu bir cevap sayılabilirdi ama bu onun sorduğu soru değildi elbet. Onun masmavi gözlerine baktım bir süre, mavi ve masum. O masum bir çocuk, herkesten daha masum. Onu bu kadar çekici kılan bir nedende buydu. Dudaklarımı onunkine bastırırken sivrileşmiş dişlerimin kendi dudağıma batiğimi hissettim. Tabi ölmediğim sürece bu hafta ondan kan içmeyecektim. Sonuçta tüm yaşadıklarımızla beraber çok kan kaybetmiş olmalıydı. Dudaklarımı yavaşça aralarken onu adini fısıldamaya devam ettim. Ellerimi ise arkasından doladım ve belindeki aralıktan faydalanarak üzerindeki kıyafetin içine ilerlettim. Parmaklarımı belinde ustaca dolaştırırken kaçmaması için onun üstüne doğru hamle yaptım. Yine de tüm ağırlığımı ona yüklemedim gerçekten beni taşıyabilir miydi bilmiyordum ve evet bir insana göre kaslı vücudumun da etkisiyle de ağırdım. Kafa kaldırdım ve ona baktım Tepkisini merak ediyordum. Ağlıyor muydu bana kızıyor muydu yoksa kızarmış bir yüzle mi bakıyordu? Belki artik onunda hoşuna gitmeye başlamıştır diye düşündüm. Belki de olgunlaşıyordur, çünkü seks sadece küçük çocukların sevmediği bir şeydir. Bir erkek ya da kadın olması fark etmez. Eğer hala sevmiyorsa –gerçi bu doğal olandı- bunun nedeni halen bir lise öğrencisi olmasıydı. “Eyes…” onun adi bir kez daha tutkuyla çıktı ağzımdan. Adini söylemekten çok hoşlanıyordum. Rahat söylenen bir adi vardı, hele bu Japonya’da birden bire bir İngiliz ile karşılaşmış benim için. Bir kez daha tekrarladım arzu dolu bir ses ile ve ellerim onun bedeninde hem yukarı hem de aşağı ilerlerken bir an ağırlığımı çektim üzerinden.
out:yeah ve yeniden Ray...