Necoco®

Konu: Necoco® Ptsi Ocak 25, 2010 2:22 am

Adı:Necoco

RP yaşı:19

Kişiliği: Bazen fırın, bazen buzdolabı. Bazen şeker, bazen ürkütücü. Kimi zaman pembe, kimi zaman kıpkırmızı. Ve kimi zaman uke görünüşlü, kimi zaman seme. Yani dışarıdan nasıl biri olduğunu ayırt etmek imkansız. Bazen kendi bile asıl benliğinin hangisi olduğunu bilemiyor..

İyi özellikleri:
Ehhmm.. Bazen çok mu iyimser oluyorum? Yoksa aksi olduğum zamanlar mı çok daha fazla? Ben miyim fazla sakin davranan, yoksa çevremdekiler mi bana nefret kusan?..Meeh.. Sorun şu ki gereğinden fazla mı cömert, yoksa haddinden çok mu yufka yürekliyim bilmiyorum.. Fakat her ikiside saflığımı tetikleyecek büyüklükteler ve bu durum mantığımı kontrol etmemi engelliyor...

Kötü özellikleri:
Bu kadar acımasız olabileceğim hiç aklıma gelmezdi. Ya da en azından bu kadar zalim..Fakat monotonluktan sıkılan bünyemin aradığı atraksiyonun sadece hoplayıp zıplamaktan ibaret olduğunu sanmıyorum. Zira 'başka yerlerde' kendim için bencil be vurdumduymaz olabiliyorum...
Görünümü:
Necoco® Ezpies

Resimler:

Spoiler:

_________________#Çevresi#____________________
sevdiği insanlar:
Yabuki Eiji!!
Mrrr... Mutlu olduğunu görmek öyle içimi eritiyor ki... Hmm, pekala, bana stupid cat demeyi kesse iyi olacak, zira tüm sinirlerimi hoplatıyor bu lafı.".>.>

sevmediği insanlar:

Rp partneri:Eiji!

Rp örneği:

Seni bana bu kadar düşündüren şey de ne? Sana aşık olmam imkansız, senin gibi bir sefili sevebilmem.. Fakat yine de acıyorum sana, zira bensizlikle kaybedecek olacağın o zavallı benliğinde benimle beraber yok olacak. Lâkin bu özenti ruhunun, kahpe bir görüşle birleşmesinin en canlı örneği olan sen, senden seni terk etmemle çaldığın benliğimi kaybedeceksin. Ve işte o zaman, hakettiğim değeri görmekte ne kadar geç kaldığını anlayacaksın. Zira bunu farkettiğinde ben yanında olup suratına tiksinti dolu bir bakış atamayacak kadar uzaklarda olacağım...

Senin için üzülmek mi? Hah! Senin için üzülmek giderken ardımda bıraktığım ilk şey oldu benim. Yanıma aldığım tek şey acıma duygusu oldu benim, fakat oda senin gibileri barındırmak için değil, defedebilmek içinde başımdan. Zira sayende insan sarrafı olan ben, oyuncağı olmamı isteyen kişilere acıyıp benden uzaklaştırabiliyorum. Belki de bu acıma duygusu kendimedir, bilmiyorum. Kişiliksiz, sersefil insanların hep beni bulmasından bunalıp kaçma isteği uyandırmak içindir bu acıma...

Hah... Artık günün doğumu benim için hiçbir şey ifade etmiyor. Şafak vakti gökyüzündeki kırmızımsı parlaklık, beni geçmişime doğru savururken, gecenin kollarında daha güvende olduğumu hissediyorum artık... Karanlıktaki pusu, sessizlik ve yalnızlık özlemi bedenimi örterken, artık ne sen olacaksın hayatımda, ne de geçmişim. Dolunaydan bana süzülüpte gelen ışık kümesi içimi aydınlatırken; ben, Necoco, yepyeni bir hayata başlayacağımı düşünerek kapatıyorum gözlerimi bugüne... Yarın herşeye yeniden başlamak ümidiyle...

not: K. bakmayın ama bu postu yollama saatine bakarsanız.. Ihmm. Ssaat sabahın beşine 40 var[xD].. O yüzden küçük imla hatalarım varsa mağdur görün...