Sauna Salon & Spas

"Ah... Çok sıkıcı. Her şey nefesini tüketmiş de, yok olmak için sırada gibi.

Ağır, ağır... Çok yavaş. Ruhsuz, durgun."

Matvey gibi olmayan hemen herkesin söyleyeceği gibi.

Yapay olsa da, kış mevsiminin ağırlığı plajdaki tenhalıkla kendisini göstermişti. Ve eh tabii... Elbette böyle bir mevsimde plajda hareketlilik beklenmezdi. Yine de tam olarak bu dönemler, Matvey'in buraları sevdiği dönemler oluyordu.

Bütün ihtişam, kalabalık, düşünceler yerini yılgınlığa bırakıyordu.

Fakat onun normal bir geçmişi yoktu. Ne de normal bir ailesi. Dünyanın sayılı isimleri arasındaki adam dedesi falan, karışık ve aslında bu ve buna benzer şeyler Matvey'in sevmediği durumlar olmuştu, geçmişinde birer birer ağırlıktı işte.

Her şeye rağmen!Kendisine benzer bi' kaderle lanetlenmiş Tom aklını meşgul etmekteydi bu akşamüstü. Ona bakınca her zaman tuhaf bi' çekim duyduğunu inkar etmiyordu Matvey. Onu görmek isteği taşıdığını da.

Tam olarak bastırmaya gerek duymadığı isteğinden ötürü sauna salonuna gelmiş ve adım adım izlediği; oldukça bitkin görünen Tom'un tepesinde dikiliyordu.

"Kim derdi ki seni bir daha görebileceğim, hem de böyle bir yerde..."

Buraya geldiğimden beri günleri saymıyordum artık, zira yaşamak artık benim için korku ve öfke dolu geçen zaman anlamını taşımıyordu. Hiç olmadığım kadar özgür ve bağımsızdım; her ne kadar geçmişimin izlerini sonsuza kadar taşıyacak ve yüreğimdeki acısını ayakta tutacak olsam da, şu anda duyduğum minnettarlık ve yaşama sevincini hiçbir kötülük gölgeleyemezdi. Tabii, yeni kalp kırıklıkları yaşamadığım müddetçe.

Düşüncelerimden arınıp biraz rahatlamak amacıyla uğradığım saunanın boş olması benim için büyük bir şanstı, zira başka insanların yanında tamamen savunmasızken aslında nasıl biri olduğumu bilmelerini istemiyordum. O an henüz bedenimden atmaya başladığım yorgunluk ve bıkkınlığımdan ötürü kimseye karşı koyabilecek durumda hissetmiyordum kendimi.

Sauna odasının kapısını kapatıp ortadaki sıraya oturdum. Nihayet, başıma kavuk gibi sardığım havludan kurtulup kedi kulaklarımı serbest bıraktım. Henüz birkaç dakika geçmişti ki, iyice mayışan vücudumu oturur pozisyonda tutamaz olmuştum. Oturduğum yere boylu boyunca uzanıp dizlerimi yukarı doğru kıvırdım. Bir yandan kalan duvarın üzerinde asılı duran kum saatinden kalan süremi tartarken bir elimi alnıma dayadım. Kapı yeniden açılana kadar gerçekten rahattım, fakat bedenimi saklama içgüdüm baskın gelince bariz bir şekilde yerimden sıçramıştım. Hafifçe doğrulup kapıdaki kişiye bakışlarımı çevirdiğimde yüzüm iyice kızarmıştı, beni bu halde, terli terli, görmesini isteyeceğim en son kişi karşımda duruyordu. 'M-matvey! Burada ne arıyorsun?' Bacaklarımı iyice kendime doğru çekip bir elimi bacaklarıma dolarken diğeri ile de kulaklarımın birini örtmeye çalışıyordum. 'A-ahah, işe bak, bu saatte buraya geleceğini-ıhmm- hiç düşünmemiştim.'

"Aslına bakarsan, ben hiç ama hiç. Senin? Dünyanın bir ucunda, dibime geleceğini hiç ummuyordum."

En doğal haliymiş gibi Tom'un dibine oturdu Matvey. Onun topladığı bacaklarına ve nemden ıslanmış vücuduna bakarak konuşmaya devam etti.

"Söylesene, neden buraya geldin? Neden başka bir yer değil de burası? Kaçıp kurtuldun mu yoksa?"

Matvey uzun süreli ilişki yaşamış rahatlığıyla Tom'un saklamaya çabaladığı kulaklarına nazikçe dokunmaya başladı. Baskın olan her yanı bir yana gitmiş bir an için merhametle bakmıştı Tom'a.

Tom tam konuşacakken aralanan dudakları arasına işaret parmağının ucunu değdirdi Matvey ve gülümsedi.

"Neden bunları konuşalım ki? Seninle baş başa olduğuma inanmak bile güçken."

Tom'un nemden ensesine yapışmış saçlarını görmek için arkasına doğru uzandı Matvey ve çıplak ve de kaslı vücudu Tom'un koluna temas etti. Bile bile bastırdı.

Soluğunu Tom'un ensesinde verdiğinde istemsizce iç çekti.

"Gerçekten... Nasılsın?"

Matvey'e burada, bu şekilde yakalanmak zaten elimin ayağıma dolaşmasına sebep olmuşken, şimdi bir de dipdibe oturuyorduk. Saunanın sıcaklığı sanki birden bire iki katına çıkmış gibiydi. O vücudumu süzerken diyecek tek bir kelime bulamıyordum. O kadar heyecanlanmıştım ki, boğazım iyice kurumuş, soluduğum mentollü hava canımı yakıyordu.

Parmakları kulaklarımdan birine ulaştığı anda bütün vücudumu ince bir elektrik dalgası yalayıp geçmişti sanki, bu da birden bire nefesimin kesilmesine neden olmuştu. Yavaş yavaş pürüzsüz ve kaslı vücudunun benim zayıf bedenime değdiğini hissettikçe giderek umutsuzlaşan bir ifade ile bir kaçış yolu arıyordum. Adonis'i andıran eşsiz görüntüsüne attığım her kaçamak bakışta benim gibi 'farklılıkları' bulunan birine neden bu kadar yakın durduğunu anlamam daha da güçleşiyordu.

'B-burası biraz sıcak gibi...' Ensemde hissettiğim nefes tenimi yakıp geçerken kurduğum cümlenin salaklığı en son düşündüğüm şeydi doğrusu. Kafamda fıldır fıldır dönen sorulardan mantıklı davranmaya vakit bulamıyordum ki! Resmen, birden bire vücudunu kaplayan şehvetin esiri olmak üzereydi. Aralarındaki mesafeyi biraz açmak için elini Matvey'in göğsüne koyduğunda, nedense düşündüğü şeyi yapamadı. Eli tam orada kalmıştı, vücudunun sıcaklığını hissetmenin ne kadar harika bir duygu olduğunu farkettikten sonra elini çekmesi imkansız gibi görünse de şu an kendisini fazlasıyla 'edepsiz' hissetmesine neden oluyordu. 'Sen nasıl hissediyorsun? Sesinin alçak çıkmasına engel olamamıştı, fakat şu an cümlelerini ölçüp biçerek kurmanın bir mantığı yoktu doğrusu.

'Gerginliği bırakıp rahatlamasını beklesem mi?' diye düşündü Matvey.

Bir süre daha hiçbir şey yapmadan, sadece Tom'un oldukça kaçamak bakan gözlerine dikti gözlerini çekinmeden.

Tom'un vücudundan konuşmalarına, kelimelerine kadar kendisinde şehvete sebep olan hallerini aradı Matvey. Gözlerine baktı, biraz ihtiras görebilirdi belki.

'Neden kaçıyorsun? Ürkmene sebep olan ne? Seni benden iyi kim tanıyabilir, aynı şekilde senin beni tanıdığın gibi... Seni tanıyorum, benim için yanıyorsun.' Tom'un gözlerine bakarak düşündüklerini tek tek soruyormuş gibi ciddiydi Matvey.

Göğsüne yapışmış gibi kalan narin eli tuttu. Gözlerini kapattı. Matvey, elindeki narin eli yavaşça dudaklarına çekip sırayla bütün parmaklarını öptü Tom'un.

"Üzgünüm Tom, daha fazla bana karşı koyduğun o aptal hallerine izin vermeyeceğim."

Biraz bile çekinmedi Matvey. Her zaman gözlerinin takılı kaldığı dudaklara yapıştı. Zorlamadı, uzandırdı Tom'u ve üstüne bıraktı kendini.

Tek düşündüğü bu dudaklardan boşu boşuna bu kadar süre ayrı kaldığıydı.

Babamdan kaçmadan önce de Matvey'e karşı boş değildim aslında. Fakat hiçbir zaman, kendimi bir başkasına yetecek kadar fazla, isteklerini karşılayabilmek için yeterince iyi bulmamıştım. Bütün bu üstüme yapışan, ne kadar kazımaya çalışsam da mutlaka iz bırakan bu etiketlerden uzaklaşabildiğim kadar uzaklaşmak amacıyla kaderimi değiştirdiğim günden beri, bütün o duyguların nasıl da değiştiğini görmek o kadar da zor değildi zordu. Kendimden böyle bir değişimi hiç beklemezken, gelecekte Matvey ile tam da bu pozisyonda durup, benim ona karşı beslediğim tüm hislerden başından beri haberi olduğunu söyleyeceğini de tahmin bile edemezdim. Söyledikleri doğruydu, onun için yanıyordum. Fakat kendimde gördüğüm zayıflıklar kendimi hep geri plana atmama neden olmuştu. Platonik olarak ne kadar zor olursa olsun, en azından burada olmak, onun da burada olduğunu bilmek bana yetiyordu. Şimdi ise elimi tutan eli, dip dibe duran vücutlarımız ve birbirimiz için duyduğumuz şehvet tamamen deliye dönmeme yetiyordu.
Matvey gelmeden önceki pozisyonuma geri dönerken alt bedenime serdiğim havlu da açılmak üzereydi, fakat yersiz bir biçimde hala onu üzerimde tutmaya çalışıyordum. Bacaklarımın arasından yüzüme doğru uzanan adamın öne doğru düşen saçlarının arasından parmaklarımı geçirdim, tereddüt ederek. Dudaklarının ıslaklığı, tadı, kokusu o kadar büyüleyiciydi ki, saunada aşırı sıcaktan bayılıp kafamı bir yere vurmuş olup olamayacağımdan şüpheleniyordum. Eğer öyleydiyse, kendi kendimden bile utanarak uyandığımda alt taraflarımın biraz okşanmaya ihtiyacı olacaktı ki, bu da iyiye işaret değildi.
Sıcaktan kuruyan boğazımdan aşağı akan salyalarımıza minnettardım, yoksa burada biraz daha duramazdım. Saçlarının arasındaki elimi çocuksu bir ifade ile yüzüne doğru indirip şöyle bir yokladım. 'Gerçek mi tüm bunlar?' böyle düşünmekte pek de haksız sayılmazdım hani. Üstümde duran adam ya burnuma uyuşturucuyu dayamış bir sapık olsaydı?!

Aptal.

Aptal. Sadece sadece küçük bi' aptalsın.

Yine de beni sinirlendiriyorsun!

Beni istiyorsun. Bariz beni istiyorsun, kendini tuttuğunu sanıyorsun fakat inlemelerini duymuyorsun bile.

Ne yapayım? Söyle. Adımı sayıklaman, beni istediğini fısıldaman için ne yapmam gerekiyor?

Beni sinirlendirdin.

Gücünün birazını kullanmıştı Matvey. Hiç zorlanmadan Tom'un vücudunu kendi vücudunun altına almıştı. Fakat solukları öyle yavaşlamıştı ki, keskin bakışlarına nazaran nefes almıyor gibiydi.

Tom'u hiç beklemediği bir anda boğazından tutarak, fazlasıyla kararlı bir şekilde bakmaya başlamıştı Matvey.

"Bilinçsizce beni tahrik ediyormuş gibi görünüyorsun, ama öyle değil."

Sıktığı boğazı gevşekçe bıraktı. Ardından da yavaşça yaklaşıp Tom'un boynunu kokladı. Dudaklarını sürtmeye başladı.

"İçine aldığın nefesten daha gerçek olacağım."

Bir eli Tom'un saçlarında diğer eli de onun sertliğindeydi. Matvey, bıyıkaltından pis pis sırıttıktan sonra Tom'u inletecek kadar dokundu, aralanan dudaklarına yapıştı.

"Artık...Benden kaçabileceğin bi' dünya yok."

Az önce ellerimi kavrayan eller şimdi boğazımdaydı. Korkmuştum, fakat bunu alelade belli edecek kadar da kendimi küçük düşürmek istemiyordum. Yıllar boyu fiziksel açıdan gördüğüm işkence niteliğindeki amlamsız deneylerde bir paçavraymış gibi davranılan bedenime sahip çıkma dürtüsü birikip çığ gibi olmuştu. Ve bunun sonucunda yaşadığım güvensizlik, ister istemez etrafımdaki herkese karşı bir nebze de olsa boy göstermeye başlamıştı. Daha fazla canımın yanmasını istemiyordum, bu yüzden de ürkek ve içine kapanık biri olarak yaşamayı öğrenmiştim.
Matvey'e karşı da böyle bir tutum sergilemek istediğim en son şeylerden biriydi, kaybedecek hiçbir şeyimin olmadığı tam şu anda bile. Merak ediyordum, şu anda ikimiz de yalnızca hayvani dürtülerimizin kontrolünde miydik? Eğer öyleydiyse, bana dilediği gibi sahip olmasına şu an seve seve izin verecek olmama karşın, sonradan Matvey'i kaybetme korkusuyla baş başa kalmak da istemezdim.
Bir süre o eşsiz gözlerinde kaybolmayı yeğledim, zihnimde yarattığım boşluğun beni gereksiz kuruntularımdan arındırması için. 'Senden kaçamam,' dedim yavaşça, kelimelerin olağandışı bir yavaşlıkta rengi artık kırmızıya çalan dudaklarımın arasından süzülmesine izin vererek. Erkekliğimi havada tutan elinin dokunuşları yüzünden cümlem hafif bir iniltiyle kesilmişti. Dudaklarımın ardına mühürlediğim, aldığım hazzın göstergesi olan sesleri susturmak için sustuğum kısa bir sürede bir elimi boynuna dolayıp göğüslerimiz neredeyse tamamen birbirine değene kadar bastırdım. 'Öyleyse şu an benim gerçeğim ol.

Spoiler:

Ben sabırsız biri değilim,hiç olmadım. Sonra... Kıvrandırmaktan sadistçe bi' zevk alıyor filan da değilim. Kendini tamamen bırakmıyorsun, bıraktığın tuhaf bi' mesafe var. Evet.. B e l i r s i z b i r b o ş l u k. Ve ben bundan nefret ediyorum. Kendinde beni deliye çeviren şeylerde sakınca görmüyorsun. Varlığımda sebep olduklarını bilmiyorsun. Belki de, kendini korumaktan vazgeçemeyecek kadar..alışıksın mesafelerine. Fakat anlamıyorsun.

T O M. Özür dilerim.

Başka bi' şey söylemedim. Aslında O, kırgınlıklarına sebep olmayı düşüneceğim son kişiydi. Fakat şöyle de bir gerçek vardı, tanıdığım ve var olan insanlar arasında... Varlığımda aradığım o derin ihtirası uyandıran sadece O'ydu. Bunu anlamasını istiyordum. O'na sahip olma isteğimin herhangi bir şeye sahip olmakla aynı olmadığını, ciğerlerine çektiği soluğuna kadar sahip olmakla alakalı tehlikeli takıntılarımın olacağını fark etmesini istiyordum.

Üstünden kalkmış ve yanına uzanmıştım. Tavana baktığım sırada yüzünü görmesem de, üzgün bir ifade takındığını tahmin edebiliyordum.

Oda numaran? Ah. Boşver. Benim odamda kalacaksın.

Aslında şu an için yapmak istediğim, O'na dokunarak..her saatinde olduğu bir gün,gece geçirmekti. Her ne kadar bu düşüncenin ateşiyle O'nun bedenine ve ıslak dudaklarına baksam da, kendimi tuttum. Beni istediğini bile söyleyemiyor. Mesafeler,kaygılar olmadan bana bakmasını,arzusunu gizlemeden..

Her neyse, ben gidiyorum. Lobiye uğra, adımı ve odamın yedek anahtarını istediğini söyle.

Kalktım, yarı çıplak. Ve tam kapıdan çıkacakken durdum, ona döndüm.

Şimdilik kimse yok, hemen giyin ve bir an önce odama çık. Bugünlük kokumun sindiği eşyalarımı,odamı görmekten başka bir şey yapamazsın.

Benim olacaksın, her bir azanı içini eriten arzunla sunacaksın. Benim olmak için çıldıracaksın.
Bütün isteğimle gözlerine baktım ve ikinci bir sevişme faslı başlamadan çıktım.