Fei Hua

Programımı 2-3 parça erken bitirip kulise döndüğüm zaman hiç beklemediğim o manzarayla karşılaşıyorum. Souji’nin önünde bir erkek, tamamen çıplak, O ise sadece pantolonunu indirmiş, içine girip çıkıyor düzenli hareketlerle. Elleri yukarda önündeki gencin ellerinin üzerinde onu duvara yapıştırmış. Kapının açıldığını duyunca gencin boynuna gömdüğü başını arkaya uzatarak bana bakıyor. Sahne arkasında beni beklemesi gerekirken burada keyif yaptığı için en küçük bir şaşkınlık ve pişmanlık belirtisi yok yüzünde. Aksine tehlikeli bir gülümseme beliriyor şekilli dudaklarında. Gitmek için daha neyi bekliyorsun diyen delici bakışlarını gözüme sabitliyor. Aynı anda hem içim eriyor hem de canım yanıyor. Acaba onun için düşüncelerimi bilseydi önündeki gencin yerinde ben olabilirmiydim. Bu kadar mı saklı kılmıştım sana olan hislerimi. Bilseydin şuan yüzünde gördüğüm bu arzu ve şehveti bana da duyarmıydın Souji. Ellerimin o kaslı vücudunu keşfetmesine izin verirmiydin. Şimdi şuracıkta düşüp bayılsam yaptığın işi bırakıp benimle ilgilenirmiydin acaba. Her ne kadar önündeki gencin yanından bir an önce ayrılmasını istesem de bayılmıyorum. Kendimi onun gözünde umutsuz bir zavallıya çevirmeyeceğim. Dizlerimin bağı çözülse de kapının kolundan destek alıp tutuyorum kendimi. Şimdiye kadar anlamadıysa da artık kesinlikle fark etmiştir..

Erken bitirmişsin derken, henüz işi bitmeden önündeki gencin içinden çıkıp pantolonunu topluyor. Yüzünü ona çevirip kıyafetlerini al ve hemen toz ol buradan diye emrediyor. Çocuk isteğine itirazsız itaat ederken daha da şaşırıyorum. Onun ne kadar kontrollü olduğunu bilsem de bu kadarını beklemiyorum.. Çocuğun odadan çıkması için bir iki adım öne ilerliyorum mecburen. Souji bir sigara yakıp koltuğa yerleşerek ayağını diğerinin üstüne atıyor.. Ouii… orda öyle dikilmeye devam mı edeceksin diye soruyor bana… Ben böyle iyiyim diyip huysuzlanarak kollarımı göğüs hizamda birleştirip birbirine sarıyorum. Ne zaman baksam dokunuşlarıyla bedenimde yangınlar çıkarmasını dilediğim uzun ve düzgün parmaklarını, kusursuz dudaklarına götürüp sigarasından bir nefes daha çekiyor. Sigaranın dumanı, uğruna ölünecek gözlerini bir sis perdesinin arkasından görmeme sebep oluyor. Bana şaşırmış gibi bakma diyor, senin hislerinin olgunlaşmasını ve reşit sayılacak yaşa gelmeni beklerken hayatımı kızağa çekeceğimi düşünmüyordun heralde diyor sırıtarak. Duyduğum gerçek kaskatı kesilmeme sebep oluyor..Bunca zamandır ben nasıl belli ederim diye kıvranırken, O… O her şeyin farkındaymış. Az önce şahit olduğum manzaramı yoksa şuan benimle böyle dalga geçiyor oluşumu canımı daha çok yaktı kestiremiyorum. Beni hala çocuk olarak görüyordu.

Gözlerimi kısıp yumruklarımı sıkarak başımı çıkışa çeviriyorum. Gözlerimden akmaya başlayacak yaşlarımı görmemesi için arkamı dönüyorum. İçimde narsist kişilik yeniden gün yüzüne çıkarken duyduğum öfke mantığım ve hislerimin önüne geçiyor. KOVULDUN… diyip hızlı adımlarla odadan çıkarken kapıyı arkamdan çarpıyorum. Nereye doğru gittiğimi bilmeden koşarken koridorda menajerimi görüyorum, kolumdan tutup beni durduruyor.. Bırak beni diye huysuzlanarak kolumu silkeleyip kurtarıyorum elinden. Başını eğip bana bakınca gözyaşlarımı görüyor, lanet olsun... Huysuz ve aksi tavrımı bildiği için yüzünde bir şaşkınlık ifadesi beliriyor. Nasıl bu hale geldiğini anlamadan bırakmayacağım diyor. Halim ona dokundu mu yoksa keyif mi verdi bilmiyorum. Nede olsa kaprislerimle yeterince canını sıktığımı düşünüyorum. Tekrar bileğimden kavrayıp beni odasında doğru çekiştirmeye başlıyor. Hislerimin karışıklığıyla tükenmiş olan zihnimden dolayı engel olamıyorum peşinden sürüklenmeme..